Als zowel een atletisch veeleisende als een contactsport, is het niet aan te raden om voetbal te blijven spelen met een fibulafractuur. Gelegen op het buitenste deel van het onderbeen, is de fibula de kleinere van twee scheenbeenderen. Hoewel de fysieke vereisten voor verschillende posities variëren, moet een voetballer over het algemeen veilig kunnen gaan staan zonder het risico van een ernstig of mogelijk ernstig letsel.
Soorten breuken
In de eerste plaats komen twee hoofdtypen fracturen voor met de fibula: stress en acuut. Een stressfractuur is een overbelastingsblessure die zich langzaam opbouwt en microscopisch kleine scheurtjes veroorzaakt. Een acute fractuur is meestal het gevolg van een plotselinge trauma en veroorzaakt een volledige breuk in het bot. Repetitieve bewegingen in combinatie met krachtige training kunnen bij voetballers stressfracturen veroorzaken bij de fibula. De behandeling bestaat meestal uit rust gedurende zes tot acht weken, waardoor de scheur kan genezen.
Uitzonderingen
Tijdens de Olympische Spelen van 2012 in Londen leed de renner Manteo Mitchell aan een spanningsfractuur op zijn kuitbeen en bleef hij concurreren. Zijn beslissing om dit te doen was een uitzondering; druk blijven uitoefenen op zo'n breuk kan ervoor zorgen dat het bot volledig breekt. Raadpleeg uw arts om te bepalen wat de beste manier is om voor uw fibulafractuur te zorgen.
