Wanneer u de advertenties voor obstakelraces zoals Tough Mudder, Warrior Dash of Spartan Race bekijkt, is de uitdaging voor uw mentale en fysieke taaiheid duidelijk. "Ben je echt sterk genoeg om deze race aan te gaan?" Lijken ze te vragen. En voor de meeste roodbloedige Amerikanen is het buikgevoel om te antwoorden: "Hel ja!" Maar niet zo snel. De laatste jaren is er een enorme toename geweest in de populariteit van hindernisraces en uithoudingsvermogenuitdagingen. En als je Facebook-newsfeed geloofd moet worden, lijkt het erop dat er elk weekend een is. Alles wat mensen naar buiten en naar buiten brengt, kan goed zijn, maar er zijn een paar dingen waarmee rekening moet worden gehouden, vooral voor degenen die nog niet eerder zijn opgeleid. Deze races zijn echt niet voor bangeriken (vooral als er iets medisch mis is met je hart), dus training voor hen moet serieus worden genomen. Voordat u zich aanmeldt voor een hindernisrace, moet u zich bewust zijn van de risico's die u neemt en hoe u goed traint.
Alle hindernisraces bevatten, door het ontwerp, inherente risico's.
Wees bewust van de risico's
In een onderzoek uit 2003 werden vijf gevallen van verwondingen tijdens een Hardnekkige race in Pennsylvania in datzelfde jaar nauwlettend onderzocht. Een gemeenschappelijk kenmerk van de Tough Mudder-races zijn de geëlektrificeerde obstakels waarin de deelnemers elektrische schokken ondervinden van draden die door de obstakels lopen of hangen. Vier van de vijf gevallen die in deze studie werden geanalyseerd, waren het gevolg van elektrische schokken. De gevolgen van dit soort obstakels omvatten hoofdpijn, veranderde mentale status, mogelijke aanvalsactiviteit, spraakmoeilijkheden, verwarring, onvermogen om één kant van het lichaam te bewegen, verlies van bewustzijn (en bijbehorende valletsel), angstgevoelens en verlies van controle over de blaas. Gelukkig werden al deze patiënten binnen vier dagen na opname uit het ziekenhuis ontslagen.
Er zijn ook gevallen geweest van ernstige verwondingen en zelfs de dood bij dergelijke hindernisraces. In april 2012 stierf Avishek Sengupta terwijl hij deelnam aan een Tough Mudder-evenement in West Virginia tijdens een plunge-pool obstakel waarbij deelnemers moeten springen in koud water vanaf een platform op 15 voet boven het zwembad. Dit voorval was een ongeval, maar het is duidelijk dat dergelijke hindernisraces niet zonder risico's verlopen.
Alle hindernisraces bevatten, door het ontwerp, inherente risico's. Het is dit element van gevaar dat zowel doorgewinterde deelnemers als weekendvechters aantrekt. Verwondingen zoals lichte brandwonden, kneuzingen en snijwonden komen vaak voor bij het klimmen over obstakels, slingeren aan touwen en rennen of springen door vuur. Maar er zijn ook minder voor de hand liggende risico's: met name geëlektrificeerde obstakels en op onderdompeling gebaseerde obstakels zijn voor de organisatoren veel moeilijker te controleren omdat voorheen onbekende gezondheidskwesties soms door hen kunnen worden blootgelegd.
En wie weet wat zich onder de oppervlakte van dat modderige water schuilt dat zoveel races te bieden hebben. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention, tijdens een lange-afstands hindernisrace in oktober 2012, was er een uitbraak van campylobacteriose bij 22 mensen die onopzettelijk modderig water slikte.
"Campylobacter is een van de meest voorkomende oorzaken van diarreeziekte in de Verenigde Staten. De meeste mensen die ziek worden met campylobacteriose krijgen binnen twee tot vijf dagen na blootstelling aan het organisme diarree, krampen, buikpijn en koorts. De diarree kan bloederig zijn en kan gepaard gaan met misselijkheid en braken. De ziekte duurt meestal ongeveer een week ", zegt de CDC.
Voorkom veel voorkomende verwondingen
Afgezien van de voor de hand liggende risico's bij obstacle races van het doorlopen van vuur, onderdompeling in ijskoud water en het beklimmen van obstakels hoog boven de grond, zijn er een aantal meer voorkomende risico's voor de endurance-concurrent, of een slecht voorbereide nieuwkomer of een ervaren concurrent.
Het jaarlijkse letselpercentage voor hardlopers varieert van 37 tot 56 procent, afhankelijk van de groep (wedstrijdsporters, joggers of kinderen). Dit betekent dat bijna de helft van alle hardlopers elk jaar letsel oploopt. "Meeste lopende verwondingen zijn letsel aan de onderste ledematen, met een overheersende invloed op de knie", zegt Willem van Mechelen, hoogleraar arbeids- en sportgeneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam. "Ongeveer 50 tot 75 procent van alle lopende verwondingen lijken overbelastingsblessures te zijn als gevolg van de constante herhaling van dezelfde beweging."
Deze soorten verwondingen kunnen gewoonlijk het iliotibiale band (IT-band) -syndroom, stressfracturen, achilles tendinitis, patellofemorale pijn (runner's knee) en plantaire fasciitis omvatten. Deze letsels zijn meestal systemisch in plaats van het resultaat van een bepaalde gebeurtenis of actie. Systemische letsels worden vaak veroorzaakt door zaken als de fysiologie van het individu, spieronevenwichtigheden, opwarmroutine (of het ontbreken daarvan), mobiliteit, stabiliteit, looppatroon, schoentype en loopvlak. Een beoordeling krijgen is een uitstekende manier om het risico op deze systemische letsels te minimaliseren, omdat het helpt potentiële oorzaken van letsel te identificeren die van tevoren kunnen worden aangepakt.
Bij de voorbereiding op een avonturenrace is het altijd het beste om een evaluatie van je beweging te zoeken bij je arts, een orthopedist, fysiotherapeut of looptrainer voordat je begint te trainen. Als je een disfunctionele beweging hebt, is het laatste wat je wilt duizenden herhalingen van dezelfde disfunctionele patronen uitvoeren, omdat ze kunnen bijdragen aan de hierboven genoemde blessures en aandoeningen.
Dit kan nog worden verergerd als je tijdens je race of evenement moet concurreren en trainen terwijl je een lading draagt (zoals in een GoRuck-uitdaging). De verandering in de positionering van uw lichaam om de belasting te accommoderen en de verhoogde reactiekrachten op de grond maken het nog belangrijker om ervoor te zorgen dat u goed wordt beoordeeld en vooruitloopt.
Zorg voor een goede structuur van uw training
Een andere factor die bijdraagt aan deze letsels is het onvermogen van de persoon om zich aan te passen aan een plotselinge toename van het trainingsvolume. Dit is gebruikelijk bij zittende mensen met weinig of geen idee van hoe een veilig en gezond trainingsprogramma te bouwen dat plotseling besluit deel te nemen aan een avontuurlijke uitdaging of een uithoudingsrace. Hoewel het een goede motivator kan zijn om je training op gang te brengen, is het belangrijk om geleidelijk te trainen.
Je vermogen om je aan te passen aan - en te herstellen van - trainingsstimulus wordt beïnvloed door vele factoren, waarvan sommige vooraf zijn bepaald door de genetica en anderen die kunnen worden gecontroleerd door middel van voeding, slaap en hydratatie.
Binnen elk trainingsprogramma zijn er een aantal factoren die zorgvuldig moeten worden beheerd en gemanipuleerd om de geslaagde aanpassing van de sporter te waarborgen. Deze vallen in vier categorieën: type (hoe je traint), frequentie (hoe vaak je traint), intensiteit (hoe hard je traint) en duur (hoe lang je traint).
Als je je lichaam niet de tijd geeft om je aan te passen aan een van deze factoren (of te veel ervan tegelijkertijd probeert te veranderen), leidt dit tot een aantal belangrijke fysiologische en psychologische effecten die een negatief effect kunnen hebben op je prestaties en algehele gezondheid.
Het grootste probleem met dit falen om zich aan te passen aan training is dat het een vicieuze cirkel kan zijn voor degenen die erin gevangen zijn. En zonder een objectieve buitenstaander (zoals een coach) is het moeilijk te zeggen dat het gebeurt - en nog moeilijker om te corrigeren. Uiteindelijk, als het niet wordt gecorrigeerd, wordt de situatie erger en kan dit leiden tot burnout, overtraining en verlies van motivatie.
Train slimmer, niet harder
Het is belangrijk om te onthouden dat meer trainen niet altijd beter is. De perceptie dat harder trainen of het verhogen van het volume leidt tot een meer optimale prestatie is misleidend.
Nergens komt dit vaker voor dan in de endurancegemeenschap, waar de mijlen die je loopt / fietsen / zwemmen vaak worden gebruikt als indicatoren van hoe hard je traint, met weinig aandacht voor bewegingspatronen en of ze mogelijk een disfunctie veroorzaken of vergroten kan leiden tot letsel.
Weten wanneer je hard moet gaan en wanneer je de intensiteit moet terugdraaien met behulp van pacing is iets dat elke atleet moet beheersen om succesvol te zijn. Hoewel dit tijd en oefening kost, is het leren van je motor een van de meest waardevolle vaardigheden die je als atleet kunt hebben, ongeacht je gekozen sport.
Om uw atletische prestaties en gezondheid op de lange termijn te optimaliseren, is het van essentieel belang om uw training op een holistische manier te benaderen die herstel, voeding, hydratatie, mindset, programmaontwerp, bewegingsanalyse en, natuurlijk, uw individuele doelen integreert. Als je niet zeker weet hoe je zo'n programma voor jezelf moet opbouwen, zoek dan de hulp van een gecertificeerde persoonlijke trainer met ervaring in het ontwikkelen van trainingsprogramma's voor mensen die deelnemen aan hindernisraces of uithoudingsvermogenuitdagingen.
De keuze is aan jou
Hoe leuk en opwindend obstakelwedstrijden ook zijn, met hun hoge adrenaline en kameraadschap is het belangrijk om elk obstakel altijd dynamisch te beoordelen vanuit een oogpunt van veiligheid en gezondheid. Zijn het voordeel en het prestatieniveau van het passeren van een obstakel groter dan het risico dat u loopt door het te proberen? In veel gevallen doet het dat niet. Maar als u zich bewust bent van de risico's, neem dan de tijd om goed te trainen en kies een race die veilig is voor uw individuele fysiologie en medische geschiedenis. Deelname aan een obstacle race of uithoudingsvermogen uitdaging kan een lonende ervaring zijn.
