Het lichaam heeft ijzer nodig om hemoglobine te vormen - een eiwit in rode bloedcellen dat zuurstof uit de longen naar de weefsels van het lichaam transporteert. Ongeveer een derde van het ijzer dat door het lichaam wordt opgenomen, wordt opgeslagen in de lever, de milt en het beenmerg in verbindingen die bekend staan als ferritine en hemosiderine, volgens de Universiteit van Maryland Medical Center. Hoewel ijzertekort tot gezondheidsproblemen kan leiden, is de kans groter dat ijzeroverbelasting het risico op infectie verhoogt en schade aan de lever veroorzaakt.
IJzer metabolisme
IJzer, dat door cellen in de darmen in het lichaam wordt opgenomen, is aanwezig in een breed scala aan voedingsmiddelen. Een eiwit dat bekendstaat als ferritine, ontvangt ijzer uit het maagdarmkanaal en slaat het vervolgens op totdat het lichaam meer ijzer nodig heeft. Op dat moment geeft ferritine ijzer af aan het eiwit transferrine, dat ijzer naar het bloed transporteert. Zowel ijzer als transferrine worden gebruikt om hemoglobine te produceren, dat het lichaam opslaat in de lever, de milt en het beenmerg.
Ijzerdeficiëntie versus ijzerstapeling
Tekenen dat u mogelijk een ijzertekort heeft, zijn zwelling van de tong, aften en broze nagels. Vermoeidheid en een bleke huid zijn andere veel voorkomende symptomen van bloedarmoede - een aandoening waarbij uw lichaam minder dan het normale aantal rode bloedcellen heeft. Rusteloze benen syndroom, bloederige ontlasting, zware menstruatie, frequente infecties en een vergrote milt zijn meer ernstige symptomen van bloedarmoede door ijzertekort. Symptomen van hemochromatose of ijzerstapeling kunnen vergelijkbaar zijn met symptomen van ijzertekort. Amenorroe, vermoeidheid, hoofdpijn, prikkelbaarheid en vergrote lever zijn veel voorkomende symptomen van de ziekte. Het donker worden van huidpigmentatie is een ander teken van hemochromatose.
Hemochromatose en de organen van het lichaam
Hemochromatose is een ziekte waarbij de darmen teveel ijzer absorberen, dat zich ophoopt in het lichaam. Deze overmaat aan ijzer verzamelt zich in de organen die ijzer opslaan en in de hypofyse, testikels, hartspier, alvleesklier en gewrichten. Verhoogde niveaus van ijzer in het bloed verhogen het risico op diabetes, artritis en hartfalen of andere orgaanfalen. Te veel ijzer in het lichaam kan uiteindelijk leiden tot seksuele disfunctie of orgaanbeschadiging. De lever, het hart en de pancreas zijn bijzonder vatbaar, meldt het National Heart Lung and Blood Institute. Wanneer ijzer zich opstapelt in de lever, ontstaat de littekenvorming van de lever, bekend als cirrose. IJzeroverbelasting verhoogt ook het risico van een persoon om leverkanker te ontwikkelen.
Diagnose
Individuen ervaren meestal geen symptomen tijdens de vroege stadia van hemochromatose. Hoge ijzergehalten worden vaak gedetecteerd tijdens routine bloedonderzoek. Vaak diagnosticeert een arts de ziekte bij het testen om andere medische aandoeningen uit te sluiten. Hoewel er verschillende soorten bloedtests zijn die worden gebruikt om ijzergehaltes in het lichaam te identificeren, is een leverbiopsie de meest nauwkeurige test voor de diagnose van hemochromatose. De test meet een monster van leverweefsel voor ijzergehalte. Leverbiopsie kan ook cirrose en andere leverziekten identificeren die door te veel ijzer verergerd kunnen worden.
