Eeuwenlang hebben autochtone Amerikanen zwarte cohosh opgenomen in hun gezondheidsbehandelingen voor pijnlijke gewrichten, keelpijn, algemeen ongemak, nierproblemen en problemen met betrekking tot het vrouwelijke voortplantingssysteem, meldt de website Planet Botanic. Tegenwoordig gebruiken vrouwen het om veel van de symptomen geassocieerd met de menopauze te verlichten, zoals opvliegers en stemmingswisselingen, en voorstanders beweren dat het nuttig is bij de behandeling van artritis. Er is echter niet voldoende klinisch bewijs om het gebruik van deze aandoeningen te ondersteunen, en u moet uw arts raadplegen voordat u met een of ander regime begint.
Achtergrond
De wortels en de ondergrondse stengel van de zwarte cohosh plant worden vers of gedroogd gebruikt. Photo Credit: Kateryna_Mostova / iStock / Getty Images Cimicifuga racemosa, de botanische naam voor zwarte cohosh, is ook bekend onder de namen zwarte snakeroot, bugbane, bugwort en rammelaar. De plant is een lid van de boterbloemenfamilie. Wortels en de ondergrondse stengel van de plant worden vers of gedroogd gebruikt om thee, infusen, capsules en pillen te maken.
Aanbevolen doseringen
Klinische onderzoeken hebben geen veilige dosis zwartkaars aangetoond. Photo Credit: karandaev / iStock / Getty Images De Mayo Clinic merkt op dat "er is geen bewezen effectieve dosis voor zwarte cohosh" voor zowel de behandeling van artritis of symptomen van de menopauze; Het British Herbal Compendium adviseert echter om in verdeelde doses niet meer dan een totaal van 40 tot 200 mg per dag van de gedroogde ondergrondse stengel te nemen. Traditionele dosering van zwarte cohosh is maar liefst 1 tot 2 g genomen drie keer per dag. Een dosis van 540 mg valt tussen deze richtlijnen in - meer dan het dubbele van het bedrag dat het British Herbal Compendium aanbeveelt, maar veel minder dan de traditionele dosis. Susun Weed, een kruidenbeoefenaar, stelt dat zwartkaars een tonificerend kruid is dat een cumulatief effect in het lichaam vertoont in plaats van een onmiddellijk effect. Ze adviseert dat zwarte cohosh het beste werkt als het in een kleine hoeveelheid wordt gebruikt gedurende een langere periode. Planet Botanic suggereert dat als u vier maanden lang zwarte cohosh hebt genomen en geen verandering in symptomen hebt opgemerkt, u het gebruik ervan moet staken.
Veiligheid van gebruik
De zwarte cohosh plant bevat salicylzuur, een belangrijke component van aspirine. Photo Credit: beyhes / iStock / Getty Images Onder de actieve stoffen van de zwarte cohosh plant is een kleine hoeveelheid salicylzuur, een belangrijk bestanddeel van aspirine, hoewel het niet bekend is of het salicylzuur in de commerciële vormen van het kruid blijft. Het kruid kan een risico vormen voor mensen met aspirine-allergieën, met neiging tot bloeden van de maag of op een bloedverdunner regime. Raadpleeg een arts voordat u begint met het nemen van het kruid.
Contra
Zwangere vrouwen mogen alleen onder begeleiding van een arts black cohosh nemen. Photo Credit: Jupiterimages / Stockbyte / Getty Images Vrouwen met een bekende leveraandoening moeten zwarte cohosh vermijden en als u last heeft van levergerelateerde symptomen tijdens het gebruik van het supplement, zoals buikpijn, donkere urine of geelzucht, dient u het gebruik te staken en contact op te nemen met uw arts. Vrouwen die zwanger zijn of borstvoeding geven of die een bloedstollingsstoornis, epileptische aanvallen of hoge bloeddruk hebben, mogen alleen zwartkaars gebruiken onder begeleiding van hun arts of therapeut. Als u allergisch bent voor de buttercup plant of voor andere planten in de boterbloemenfamilie, vermijd dan het gebruik van zwarte cohosh vanwege mogelijke allergische reacties.
Potentiële bijwerkingen
Mogelijke bijwerkingen zijn constipatie, minder buikklachten, misselijkheid, verlies van botmassa, onregelmatige hartslag en lage bloeddruk, zegt de Mayo Clinic. Hoge doses kunnen ook hoofdpijn, duizeligheid en transpiratie veroorzaken. Tot op heden is er geen bewijs dat suggereert dat zwarte cohosh een negatieve wisselwerking heeft met voorgeschreven medicijnen, stelt het Bureau voor Dieetsupplementen van de National Institutes of Health; er zijn echter zeer weinig studies op dit gebied geweest.
