Correct oogcontact speelt een belangrijke rol bij non-verbale communicatie. In de Verenigde Staten geeft goed oogcontact blijk van zelfvertrouwen, helpt het emotie overbrengen en laat iemand weten dat je geïnteresseerd bent en let op wat hij zegt. Door peuters te leren hoe ze beter oogcontact kunnen maken, kunt u hen de communicatievaardigheden geven die nodig zijn voor het opbouwen van een gezonde relatie.
Redenen voor slecht oogcontact
Peuters kunnen oogcontact om veel verschillende redenen vermijden. Als u vaststelt welke oorzaak verantwoordelijk is voor het slechte oogcontact van een kind, kan dit u helpen uit te zoeken hoe dit het beste kan worden verbeterd. Peuters die zich boos of angstig voelen, kunnen hun emotionele onrust tonen door oogcontact te vermijden. Slecht oogcontact is ook een symptoom van bepaalde aandoeningen, zoals een hechtingsstoornis, sensorische verwerkingsstoornis of autisme. In sommige gevallen wijst gebrek aan oogcontact niet eens op een probleem. Bepaalde culturen, zoals die in Japan en Latijns-Amerika, leren kinderen om respect te tonen door geen oogcontact te maken.
Oogcontact verbeteren
Leer uw peuter hoe hij zijn oogcontact kan verbeteren door zelf goed oogcontact te modelleren. Als je met hem praat of tegen hem praat, zorg er dan voor dat je hem recht in de ogen kijkt. Als je naar de televisie of computer staart terwijl je met hem praat, denkt hij misschien dat het niet nodig is om mensen in de ogen te kijken wanneer hij communiceert. Ga naar zijn ooghoogte om het hem gemakkelijker te maken oogcontact te maken. Als hij vermijdt om mensen in de ogen te kijken omdat hij zich nerveus voelt, kan het onder druk zetten van hem om zijn oogcontact te verbeteren het probleem verergeren door hem zelfbewust te laten voelen. Werk in plaats daarvan aan het opbouwen van zijn zelfrespect, beschrijf zijn gedrag in positieve bewoordingen - hij is "gereserveerd" in plaats van "verlegen" - en geef hem de ruimte die hij nodig heeft om zich comfortabel genoeg te voelen om goed oogcontact te maken.
Zintuiglijke overbelasting
Peuters met autisme of een sensorische verwerkingsstoornis kunnen oogcontact vermijden, deels omdat ze zich overweldigd voelen door zintuiglijke stimuli. Het vinden van manieren om hun sensorische overbelasting te verminderen, maakt het voor hen gemakkelijker om goed oogcontact te maken. Praat met een autistische peuter terwijl ze slingert. Zolang ze plezier heeft, kan de beweging van het slingeren haar helpen je in de ogen te kijken. Omdat je peuter misschien de taalvaardigheden mist om je te vertellen wanneer ze zich overweldigd voelt door zintuiglijke stimuli, verander haar omgeving als je merkt dat prikkels uit dingen zoals tl-licht of het geluid van krassende potloden haar ongemakkelijk maken.
Behandeling
In sommige gevallen kan therapeutische hulp nodig zijn om het oogcontact van uw peuter te verbeteren. Ergotherapeuten gebruiken spelactiviteiten om peuters manieren te leren om automatisch en adequaat te reageren op de zintuiglijke stimuli die hen overweldigen. Als een peuter een hechtingsstoornis heeft, kan hij oogcontact vermijden als een manier om mensen op afstand te houden. Therapie die hem helpt bij het opnieuw opbouwen van gehechtheden aan zijn verzorgers, kan hem helpen zich beter op zijn gemak te voelen met de emotionele connectie die wordt opgewekt door mensen in de ogen te kijken.
