Ouderschap hebben is moeilijk; een alleenstaande ouder zijn kan nog moeilijker zijn. Maar het alleen opvoeden van uw kind betekent niet dat u geen goede ouder kunt zijn of dat uw kind niet kan opgroeien tot een geweldig mens. Het betekent wel dat jij het grootste deel van de show bent: je hebt minder back-up dan je zou kunnen doen met een tweeoudergezin en je zult waarschijnlijk harder moeten werken dan ouders die een partner hebben om te delen.
Niemand om te delen
Dit is een van de moeilijkste onderdelen van het zijn van een alleenstaande ouder. Goed of slecht, vooral als je kind heel jong is, is er niemand om mee te delen. Speciale feestdagen, zoals Kerstmis en je eigen verjaardag kunnen moeilijk zijn, vooral als je ver van je familie bent. Als u of uw kind ziek wordt, is er geen back-up persoon die in leven is. Jij bent de enige persoon die die eerste tand ziet en die naar die eerste woorden luistert. Bovendien moet je je eigen klankbord zijn.
Jij bent de hele show
Kostwinner, huishoudster, verzorger en beslisser; als alleenstaande ouder, doe je het allemaal. Je neemt meer uren in dan twee-oudergezin-volwassenen, simpelweg omdat, als je dat niet doet, de dingen die moeten gebeuren voor je overleving niet zullen voorkomen. Goede sitters, fatsoenlijke buren en vrienden die niet bang zijn om nu en dan een handje te helpen, worden hun gewicht in goud waard. Je hoeft niet helemaal alleen te zijn, dus bereik en profiteer van de middelen om je heen.
Effecten op de kinderen
Er zijn veel gebieden waar psychologen zich zorgen maken over emotionele stress voor kinderen van eenoudergezinnen. Dr. Keith Ablow, in een artikel voor Fox News, "The Psychological Impact of Single Parenting", merkte op dat in gescheiden gezinnen de kinderen vaak bang zijn om liefdevolle gevoelens over de andere ouder te uiten. Ze maken zich zorgen over de afwezige ouder, en ze zijn bang dat iets dat ze hebben gedaan de breuk heeft veroorzaakt. Je kind laten houden van de andere ouder kan moeilijk zijn, vooral als er aan beide kanten veel woede is. Psychologen uiten ook hun bezorgdheid over het ontbreken van een vader- of moederfiguur; ze maken zich vooral zorgen over de psychologische effecten van alleenstaande ouders die een kind van het andere geslacht opvoeden. Ze suggereren dat kinderen van alleenstaande ouders meer geneigd zijn om alleenstaande ouders te worden of om van hun partner te scheiden. Verslaggever Andy Bloxham, in een artikel in de Telegraph, "Children of Broken Homes Nine Times More Commely Commit misdaden" zegt dat zeven van de tien criminelen afkomstig waren uit gebroken gezinnen.
Bijlagen en loslaten
Wanneer alleenstaande ouders een goede relatie hebben met hun kind, ontwikkelen ze een speciale nabijheid. Een humoristisch artikel van Emily Listfield, 'Een enkele gids voor moeders om een leeg nest te overleven', werpt een wrange blik op de emotionele reactie op het zien van een kind naar de universiteit en het gigantische gat in het leven van de ouder. Ze vermeldt dat ze haar dochter om middernacht sms'te. Ze vermeldt daten, nu het kind weg is. Ze denkt erover om boeddhist te worden, zodat ze zich kan losmaken van emotionele dingen en zichzelf lichtelijk vermaant om een leven te krijgen. Omdat wanneer je kind naar buiten gaat, het is alsof je tegen een muur duwt die er opeens niet is. Je babyvogel heeft geleerd te vliegen en de leegte is moeilijk te vullen.
