Honingbijen die de nectar van boekweitbloemen verzamelen en verwerken, creëren een donkere honing die wordt gekenmerkt door een volle, krachtige smaak. Terwijl boekweit honing kan variëren in kleur van koperachtig geel tot paars of bijna zwart, is de gemiddelde pot donker barnsteen met een roodachtige tint bij het vasthouden aan het licht. In vergelijking met lichtere variëteiten is boekweithoning niet zo zoet en smaakt het soortgelijk aan melasse. De basissamenstelling en het voedingsprofiel van alle soorten honing zijn relatief hetzelfde, maar boekweit honing heeft hogere concentraties aan macronutriënten, sporenelementen en antioxidanten.
Nectar naar honing
Een kolonie honingbijen die nectar van een veld met bloeiende boekweit verzamelen, kan tot 290 ponden nectar per acre verzamelen, volgens "Insect Pollination of Cultivated Crop Plants," door S.E. McGregor. Nadat forager bijen de nectar verzamelen, die meestal water is met een kleine hoeveelheid sucrose, brengen ze deze over naar bijenkasten voor verwerking. Bijenkorfen transformeren de nectar biochemisch in honing door het meerdere malen terug te spoelen, een proces dat het watergehalte vermindert. Gelijktijdig breekt invertase, een speekselenzym, de sucrose in de nectar af - in essentie predigesting ervan - tot zijn samenstellende eenvoudige suikers, glucose en fructose.
Samenstelling van honing
De drie belangrijkste componenten van alle soorten honing zijn fructose, glucose en water. Honing heeft een klein percentage van vele andere suikers, waaronder sucrose, naast sporenhoeveelheden eiwitten, mineralen en natuurlijke zuren. Fructose is ongeveer 70 procent zoeter dan sucrose en sucrose is iets zoeter dan glucose. Lichtgekleurde honing, inclusief wilde bloemen en klaver, heeft de hoogste verhouding van fructose tot glucose, waardoor het zoeter is dan donkere honingvariëteiten. Hoewel het grootste bestanddeel van boekweithoning fructose is, is het glucose-gehalte hoger dan dat van lichtere honing - de gemiddelde pot met boekweithoning is ongeveer 40 procent fructose en 30 procent glucose. Boekweit en andere donkergekleurde honingsoorten hebben ook minder water en hogere concentraties antioxidanten.
Anti-oxidant effecten
Honing is een rijke bron van flavonoïden en andere fenolische verbindingen die een significante anti-oxidantactiviteit vertonen. Er is aangetoond dat de dagelijkse consumptie van honing de bloedantioxidantenniveaus verbetert en helpt lipideperoxidatie of schade aan lipiden - zoals cholesterol - te voorkomen door vrije radicalen. Volgens "The Encyclopedia of Healing Foods", door Michael Murray et al, is lipideperoxidatie een integraal onderdeel van de opkomst en progressie van atherosclerose. Donkere honing heeft de hoogste concentraties van fenolische verbindingen. Vooral boekweithoning wordt vaak genoemd als een rijke bron van antioxidanten. Volgens May Berenbaum, hoofd van de afdeling entomologie aan de Universiteit van Illinois, is de concentratie van antioxidanten in boekweithoning gram-voor-gram vergelijkbaar met die van tomaten en andere anti-oxidantrijke groenten en fruit.
overwegingen
Honing werkt als een therapeutisch antisepticum voor de plaatselijke behandeling van wonden, brandwonden en zweren. Honing absorbeert water en droogt wonden uit om de groei van bacteriën en schimmels te remmen. Honing bevat ook het enzym glucose-oxidase, dat waterstofperoxide produceert in combinatie met het water dat uit de wond wordt geabsorbeerd. De antioxidanten en flavonoïden die in honing worden aangetroffen, kunnen ook als antibacteriële middelen werken, volgens 'The Encyclopedia of Healing Foods'. Hoewel donker gekleurde soorten honing, zoals boekweit, de hoogste concentraties anti-oxidanten bevatten, kan pasteurisatie deze waardevolle verbindingen. Zoek naar rauwe, onverwerkte boekweithoning, die de grootste hoeveelheden gezondheidsbevorderende stoffen bevat.
