Kruidenginseng bestaat als drie verschillende variëteiten: Oosters, Amerikaans en Siberisch. Oriental, of panax ginseng, wordt voornamelijk geteeld in China en Korea, waar het wordt geoogst voor zijn wortels. Chinese ginsengwortel wordt op natuurlijke wijze gedroogd en krijgt een witachtige kleur, terwijl Koreaanse ginsengwortel anders wordt behandeld en een roodachtige kleur krijgt. Daarom wordt dit ook wel 'rode panax' genoemd. De Siberische soort is niet echt ginseng, maar eerder een verre neef voor de panax-types. Alle ginsengs worden medicinaal gebruikt, meestal in pogingen om de energie te verhogen en de vitaliteit te vergroten. Raadpleeg uw arts voordat u begint met het nemen van nieuwe supplementen.
Geschiedenis
Ginseng is al talloze generaties gebruikt, vooral binnen de protocollen van de traditionele Chinese geneeskunde. De naam is afkomstig uit China en betekent 'man-plant', omdat Ginseng-wortel lijkt op de menselijke vorm, zoals aangehaald in 'Het complete boek van de Chinese geneeskunde'. De oude Grieken voegden later de Latijnse prefix panax toe, die was afgeleid van het woord panacee, of 'genezing'. Beide oude culturen vertrouwden op ginsengwortel om verschillende aandoeningen te verlichten, maar het werd vooral gezien als een tonicum om de vitaliteit te verhogen. Siberische ginseng wordt voornamelijk in het oosten van Siberië geteeld en in de moderne tijd bestempeld als een ginseng, vooral voor marketingdoeleinden.
Koreaanse Ginseng
Koreaanse ginseng wordt beschouwd als de meest krachtige en populaire variëteit ter wereld, met naar schatting 6 miljoen Amerikaanse gebruikers die het minstens één keer hebben geprobeerd, volgens "The Way of Chinese Herbs". In de traditionele Chinese geneeskunde wordt rode panax verondersteld te stimuleren yang energie, die de bloedsomloop verbetert, de bloedstroom verhoogt, het lichaam revitaliseert en het herstel van zwakte na ziekte helpt. In Azië wordt regelmatig rode panax gebruikt om de vitaliteit en het uithoudingsvermogen te verhogen, de werkefficiëntie te verbeteren, vermoeidheid te bestrijden, het immuunsysteem te versterken en het libido te verbeteren. In westerse landen wordt het meer sporadisch gebruikt als energiebooster, hoewel een overzichtsartikel dat in 2005 in een uitgave van "Phytotherapy Research" werd gepubliceerd, concludeerde dat kruidenaddicogenen, zoals ginseng, gunstig kunnen zijn voor mensen met de diagnose fibromyalgie, chronisch vermoeidheidssyndroom, depressie en De ziekte van Alzheimer door het verminderen van pijnniveaus, het stimuleren van energie en cognitie en het herstellen van slaapcycli. Koreaanse ginseng wordt na zes jaar geoogst, waarna het voor het drogen met stoom wordt uitgehard. Dit proces produceert roodachtig bruine wortels en bewaart de planten actieve stoffen, ginsenosiden genaamd.
Chinese Ginseng
Het belangrijkste verschil tussen Koreaanse en Chinese ginseng is potentie. Chinese ginseng heeft mildere energie-verhogende effecten, dus wordt gedacht dat het beter geschikt is voor jonge kinderen, ouderen en zeer zieken, zoals geciteerd in "Chinese Kruidengeneeskunde: Materia Medica." Chinese ginseng wordt voornamelijk geproduceerd in Mantsjoerije en is meestal wit in kleur, omdat de wortels in de zon worden gedroogd. Het droogproces breekt enzymen af, die de potentie van de wortel verminderen. Het wordt vier tot zes jaar gekweekt voordat het wordt geoogst.
Siberische Ginseng
Siberische ginseng, of Eleutherococcus senticosus, is niet echt ginseng, maar eerder een andere soort die werd hernoemd als een ginseng die het meest waarschijnlijk voor marketingdoeleinden wordt gebruikt en om de verkoop te stimuleren. De Siberische variëteit heeft houtachtige wortels in plaats van vlezige en bevat eleutherosideverbindingen in plaats van ginsenosiden, zoals geciteerd in "Medical Herbalism." Eleutherosides zijn verschillende typen adaptogenen, hoewel ze nog steeds energieverhogende eigenschappen hebben. Siberische ginseng is minder krachtig dan de Aziatische variëteiten, vooral rode panax, en lang niet zo goed bestudeerd.
