Honkbal, zoals vele sporten, is een teamsport die veel bewegende delen vereist die samenwerken om een succesvol defensief spel uit te voeren. Dit geldt vooral voor infielders, die constant geconditioneerd moeten zijn om moeilijke, nauwkeurige worpen in beweging te maken. Dit vereist spiergeheugen, ontwikkeld door middel van consistente praktijk. Unidirectionele teams dit bereiken is "rond de hoorn gooien" na een strikeout.
Rond de hoorn Boor
De basisbeginselen van de manoeuvre beginnen met de vanger, die de bal heeft gevangen nadat de tegenpartij uitvalt. In de meeste gevallen gooit de catcher naar de derde honkman, die naar de korte stop zal gooien, die zal gooien naar tweede honkman, die zal gooien naar eerste honkman, die vervolgens terug gooit naar de werper. De belangrijkste reden voor deze oefening is om de infielders aan te moedigen om alert te blijven na een out waarbij de bal niet in het spel wordt gebracht.
Spanningshulp
De stroom van een honkbalspel gaat vaak gepaard met korte uitbarstingen van activiteit, gevolgd door perioden van niet-activiteit. Terwijl de werper de bal naar de plaat gooit, ligt het infield op de rand, op de tenen, wachtend op het spel. Een strikeout snijdt die spanning onmiddellijk weg en door rond de toeter te gooien, kan het infield los blijven en timing behouden.
