Een keizersnede is een chirurgische procedure waarbij een arts een chirurgische incisie in de buik maakt om een baby te geven. Volgens het Amerikaanse College van Verloskundigen en Gynaecologen zijn complicaties zeldzaam, maar ze komen soms voor. Wondcomplicaties behoren tot de meest voorkomende en minst ernstige complicaties van de procedure.
Infectie
Wondinfecties na een keizersnede ontwikkelen zich wanneer bacteriën op de huid binnenkomen en zich vervolgens in de huid vermenigvuldigen. Symptomen zijn onder meer roodheid, hitte, zwelling, gevoeligheid en afscheiding - vooral stinkende of groene, gele of witte afscheiding. Ernstige infecties produceren ook systemische symptomen zoals koorts, vermoeidheid, lethargie en slechte eetlust. De meeste infecties vereisen onderzoek en drainage van de wond met een scalpel om pus vrij te maken en dood weefsel te verwijderen, gevolgd door orale of intraveneuze antibiotica. Volgens Dr. Mark Incerpi, hoogleraar maternale-foetale geneeskunde aan de Keck School of Medicine van de Universiteit van Zuid-Californië, is de snelheid van Cesarean-wondinfecties gedaald tot ongeveer 1,5 procent met de introductie van antibiotica vóór of tijdens de procedure.
hematoom
Hematoom is de op een na meest voorkomende Cesarean-wondcomplicatie, die optreedt na ongeveer 1,2 procent van de bevallingen, volgens een studie uit maart 2010 in het tijdschrift 'Archives of Gynaecology and Obstetrics'. De term "hematoom" verwijst naar een massa of verzameling van bloed. Tijdens een keizersnede sluiten artsen de buik in lagen, eerst de baarmoeder hechtend, dan de buikwand en ten slotte de huid. Op de korte termijn dienen meerdere sluitingslagen als een barrière tegen infectie. Wondhematomen ontwikkelen zich wanneer bloedingen optreden nadat de wond is gesloten. Bloed raakt ingesloten en oefent druk uit op het omliggende weefsel, waardoor voedingsstoffen en zuurstof worden uitgeperst. Als de druk groot genoeg wordt, kan dit de hechtingen beschadigen, waardoor er een portaal ontstaat voor bacteriën om het lichaam binnen te komen, terwijl het bloed zelf een voedingsrijk groeimedium voor die bacteriën biedt. Net als bij een infectie, vereist de behandeling onderzoek en drainage van de wond met een scalpel en soms antibiotica.
dehiscence
Dehiscentie, of scheiding van de wondranden, is de minst voorkomende complicatie van keizersnedes, die zich voordoen in ongeveer 0,02 procent van de gevallen, zeggen de auteurs van het rapport 'Archives of Gynecology and Obstetrics'. Dehiscentie kan optreden als gevolg van hematoom of infectie, wanneer spanning op de wond de marges doet uiteenvallen, of wanneer voedingsproblemen of chronische ziekte veroorzaken dat het lichaam het genezingsproces verlaat. Artsen adviseren patiënten met een keizersnede vaak om activiteiten te beperken, zoals tillen, rijden en buikspieroefeningen, enkele weken na de operatie om het risico op spanningsdehiscentie te verminderen. Ongeacht de oorzaak, kan een geteisterde wond niet opnieuw worden dichtgenaaid. De wond moet op natuurlijke wijze worden ingevuld, een tijdrovend proces dat onvermijdelijk resulteert in een groter, onregelmatig litteken.
