Vanwege het feit dat veel ADHD-medicijnen slechts hooguit enkele decennia bestaan, is onderzoek naar de effecten op de lange termijn beperkt. Veel kinderen die deelnamen aan de eerste klinische studies en onderzoeken naar ADHD-medicatie zijn nu jongvolwassenen. Hun ervaringen met ADHD-medicatie kunnen inzicht en gegevens bieden over de veiligheid en effecten op de lange termijn.
Groeivertraging
Stimulerende medicijnen die worden gebruikt voor ADHD kunnen de groei op de lange termijn belemmeren, aldus een auteur Nancy Shute in haar 2009 "US News & World Report" -artikel "ADHD-medicijnen helpen kinderen niet op lange termijn." Gegevens geanalyseerd vanuit de MTA, of Multimodale behandelingsstudie van kinderen met ADHD, geeft aan dat kinderen die nooit stimulerende middelen gebruikten, langer en zwaarder werden dan hun collega's met medicatie. Als jongvolwassenen waren kinderen die gedurende ten minste drie jaar genotmiddelen hadden genomen, 75 centimeter korter en 6 lbs. lichter dan degenen die dat niet deden. Het onderzoek concludeerde ook dat zelfs nadat kinderen waren gestopt met het innemen van medicijnen, dit het verschil in groei niet goedmaakte.
Psychiatrische stoornispreventie
Dr. Nestor Lopez-Duran, auteur van de "Child Psychology Research Blog", vatte de bevindingen samen van professor Joseph Biderman van de Harvard Medical School, wiens werk de link tussen ADHD-medicijnen en toekomstige psychiatrische aandoeningen onderzocht. De studie van Biderman volgde meer dan 100 kinderen met een ADHD-diagnose voor een periode van 10 jaar. Sommigen hadden stimulerende medicatie gebruikt en anderen niet.
Zijn bevindingen wezen uit dat degenen die medicatie gebruikten minder snel psychiatrische stoornissen zoals zware depressies, gedragsstoornissen, oppositioneel verzet en verschillende angststoornissen ontwikkelden. De studie wees uit dat ADHD-medicatie geen invloed had op het risico van het ontwikkelen van een bipolaire stoornis.
Lever schade
Langetermijnstudies tonen aan dat magnesium-pemoline, een tweedelijns-ADHD-behandeling die oorspronkelijk als Cylert op de markt werd gebracht, leverbeschadiging en zelfs falen kan veroorzaken, volgens een artikel dat op de HealthCommunities.com-website is gepubliceerd. Hoewel de Food and Drug Administration in 2005 zijn Cylert-goedkeuring heeft ingetrokken, zijn generieke versies nog steeds op de markt als alternatief voor reguliere stimulerende medicijnen. Hoewel zeldzaam, hebben rapporten sinds 1975 magnesiumpemoline gekoppeld aan 13 gevallen van leverfalen. Patiënten die dit medicijn nemen, moeten hun lever regelmatig laten testen.
