Neuronen en neurotransmitters
De hersenen bestaan uit een reeks zenuwcellen die neuronen worden genoemd. Neuronen zijn verantwoordelijk voor het beheersen van cognitie, spierbewegingen, sensorische informatie en emoties. Neuronen kunnen met elkaar communiceren met behulp van kleine knooppunten die synapsen worden genoemd. Soms verbinden duizenden neuronen zich in één synaps. Wanneer een neuron wordt geactiveerd, geeft het speciale chemicaliën vrij in de synaps, neurotransmitters genaamd. Deze neurotransmitters reizen door de synaps en binden aan speciale eiwitten op de andere neuronen, de zogenaamde receptoren. Wanneer een neurotransmitter aan zijn receptor bindt, kan het de andere neuronen activeren of blokkeren om hun eigen signalen te verzenden. Het effect van de neurotransmitter hangt af van zijn identiteit en het type receptor waaraan het bindt; dezelfde neurotransmitter kan verschillende effecten hebben op verschillende neuronen, afhankelijk van de aanwezige receptoren.
Onmiddellijke geneesmiddeleneffecten
Geneesmiddelen die het brein beïnvloeden werken door de chemie van de hersenen te veranderen. Zoals DrugAbuse.gov uitlegt, kunnen verschillende medicijnen de neuron-signalering op verschillende manieren beïnvloeden. Sommige geneesmiddelen lijken qua structuur op neurotransmitters en kunnen zich binden aan neurotransmitterreceptoren op neuronen. Marihuana en heroïne kunnen bijvoorbeeld op deze manier de hersenen beïnvloeden. Andere medicijnen, zoals cocaïne en amfetamines, stimuleren neuronen om abnormaal hoge hoeveelheden van bepaalde neurotransmitters vrij te geven. Geneesmiddelen die misbruikt kunnen worden, activeren ook het pleziersysteem van de hersenen door dopamine af te geven, een neurotransmitter die vrijkomt wanneer het lichaam aangename sensaties ervaart.
Tolerantie en afhankelijkheid
Na verloop van tijd zullen de neuronen in de hersenen zich aanpassen aan deze nieuwe niveaus van neurotransmitters. Volgens het Genetic Science Learning Center zal het lichaam het aantal receptoren voor de neurotransmitters verminderen. Dit vermindert de signalering veroorzaakt door die neurotransmitters. Als dit gebeurt, wordt dit tolerantie genoemd omdat er meer van het medicijn nodig is om de effecten te genereren. Omdat de hersenen de interne chemie hebben aangepast om de drugseffecten te compenseren, zal het stoppen van het medicijn ervoor zorgen dat de chemie van de hersenen uit evenwicht raakt, maar deze keer op een ongemakkelijke manier. Dit wordt afhankelijkheid genoemd en dit leidt tot symptomen van ontwenning van het geneesmiddel.
