De meeste discussies over het risico op hart- en vaatziekten omvatten vroeg of laat de vermelding van een beruchte wasachtige substantie die cholesterol wordt genoemd. Ondanks zijn slechte reputatie speelt cholesterol vele rollen, waardoor het net zo belangrijk is voor je gezondheid als fosfolipiden. Net als fosfolipiden is cholesterol een lipide dat in vrijwel alle lichaamscellen wordt aangetroffen. Ze hebben echter verschillen die het vermelden waard zijn.
Structuur
Cholesterol is een steroïde alcohol met een structuur die het zeer hydrofoob maakt, of onoplosbaar in vloeistoffen. Het bestaat uit vier gefuseerde koolstofringen die een steroïde kern vormen, met hechtingen van een acht-koolstof koolwaterstofketen, een hydroxylgroep en dubbele binding tussen koolstofatomen. Fosfolipiden, aan de andere kant, zijn amfipathisch, wat betekent dat ze zowel water-liefhebbend als water-hatend zijn. Inderdaad, fosfolipiden bevatten twee hydrofobe vetzuurstaarten bevestigd aan een hydrofiele of waterminnende kop. De hydrofiele kop is gehecht aan een fosfaatgroep en kan zijn gebaseerd op glycerol of een aminoalcohol genaamd sfingosine.
Functie
Gespecialiseerde weefsels in je lichaam hebben cholesterol nodig als voorloper voor het maken van vitamine D, steroïde hormonen en de galzuren die nodig zijn voor de spijsvertering. De belangrijkste functie van fosfolipiden is om het membraan te vormen dat je cellen en hun interne structuren omringt. Hoewel cholesterol ook een onderdeel is van celmembranen, helpt het vooral om hun vloeibaarheid te behouden. Fosfolipiden kunnen ook werken als het volgende: reservoir voor chemische boodschappers in de cel, ankers voor sommige eiwitten om zich te hechten aan een celoppervlak en componenten van de oppervlakteactieve stof van de longen, een stof die de spanning op het binnenoppervlak van uw longen vermindert. Als essentiële componenten van gal, helpen fosfolipiden ook om cholesterol oplosbaar in water te maken.
Synthese
Hoewel de lever een relatief grotere rol speelt, komt de synthese van fosfolipiden en cholesterol in bijna alle menselijke weefsels voor. Fosfatidyl-ethanolamine en fosfatidylcholine zijn de meest voorkomende fosfolipiden in uw lichaam. Hun productie begint met reeds bestaande choline en ethanolamine. Choline wordt beschouwd als een essentiële voedingsstof omdat je lichaam er niet genoeg van produceert om aan al zijn behoeften te voldoen. De behoefte van je lichaam aan fosfatidylcholine is echter zo belangrijk dat, als de choline-waarden te laag worden, je lever een andere stof gebruikt die fosfatidylserine wordt genoemd als een voorloper. Daarentegen begint de cholesterolsynthese met twee verbindingen die acetaat en NADPH worden genoemd.
Vervoer
Vanwege het onvermogen om op te lossen in bloed, moet cholesterol worden omgezet in de gal, of in verband worden gebracht met speciale dragermoleculen die bekend staan als lipoproteïnen. De belangrijkste soorten lipoproteïnen zijn lipoproteïne met lage dichtheid, of LDL, en lipoproteïne met hoge dichtheid, of HDL. U kunt LDL herkennen als het zogenaamde "slechte cholesterol", dat cholesterol wegvoert van de lever naar verschillende organen. Daarentegen heeft de neiging van HDL om overtollig cholesterol uit slagaders te verwijderen om het terug te brengen naar de lever, het de naam "goed cholesterol" opgeleverd. (Zie referentie 2) Hoewel lipoproteïnen ook fosfolipiden bevatten, geeft wetenschapper James Burnette's beschrijving van hun gedrag in vloeistoffen aan dat ze geen lipoproteïnen nodig hebben om in het bloed te circuleren.
vernedering
Je lichaam kan de ringstructuur van cholesterol niet verbreken tot zijn afzonderlijke componenten. In plaats daarvan moet het eerst de intacte steroïdenkern omzetten in galzuren en galzouten, die vervolgens worden uitgescheiden in de ontlasting. Je lichaam scheidt ook een deel van het cholesterol af in de gal, die het vervolgens naar de darmen brengt voor eliminatie. Daarentegen is een groep enzymen genaamd fosfolipasen, samen met pancreassap, verantwoordelijk voor de afbraak van fosfolipiden. Alle menselijke weefsels bevatten fosfolipasen.
bronnen
Volgens de American Heart Association produceert je lichaam doorgaans alle cholesterol die het dagelijks nodig heeft, voornamelijk via de lever. Hoewel u het niet hoeft te consumeren, kunt u ook cholesterol uit uw dieet krijgen. Voedingsmiddelen van dierlijke oorsprong bevatten cholesterol, terwijl plantaardig voedsel dat niet is. Voorbeelden van cholesterolrijke voedingsmiddelen zijn: eigeel, gevogelte, vlees, schaaldieren en zuivelproducten. Eieren, orgaanvlees, mager vlees, vis, schelpdieren, granen en oliehoudende zaden zijn ook rijk aan fosfolipiden, volgens wetenschappers John Weihrauch en Young-Sun Son. Daarentegen hebben bladgroenten, vruchtdelende delen, wortels en de meeste knollen een laag gehalte aan fosfolipiden.
overwegingen
Het hydrofobe karakter van cholesterol maakt het potentieel gevaarlijk omdat een teveel aan cholesterol dat zich in de bloedbaan verzamelt, plaque kan vormen en bloedvaten kan blokkeren tenzij het uit de bloedbaan wordt verwijderd. Volgens de American Heart Association verhoogt hoge cholesterol- of hypercholesterolemie uw risico op het ontwikkelen van hartaandoeningen en kan dit leiden tot een hartaanval.
