Het correct en veilig gooien van een discus vereist kennis van een speciale slingertechniek waarbij het lichaam meerdere malen wordt rondgedraaid en een plaatvormig voorwerp vanuit de hand in de lucht wordt afgegeven. Discuswerpen grijpt alle lichaamsspieren aan, van voeten tot kern tot schouderspieren. In eerste instantie vereist het voorbereiden van het werpen van een discus het gebruik van spieren van het lagere lichaam om momentum te krijgen. Heuprotator spieren helpen bij het krachtig draaien van het lichaam, samen met de quadriceps, hamstrings, gastrocnemius en tibialis anterior. Borstspieren, bovenarm en schouderspieren beëindigen de beweging van de discusworp, waarbij hand- en polsbanden de energie uit deze spieren absorberen die het mogelijk maakt de discus zo krachtig mogelijk vrij te maken.
Glenoid Labrum-letsel
Het glenoïde labrum (GL) is een rond stuk weefselvezel bevestigd aan de rand van de glenoïde, een kleine indrukking in het schouderblad die de plaatsing van de humerus mogelijk maakt. Vaak worden glenohumerale ligamenten gespannen door herhaaldelijk werpen over de kop, zoals wordt toegepast bij discuswerpen. GL-stammen zijn superieur of inferieur, afhankelijk van het feit of de verwonding plaatsvond aan het bovenste of onderste deel van de glenoïdokous. Symptomen van een GL-scheur omvatten niet-specifieke schouderpijn, zwakte in de schouder en algemene schouderinstabiliteit. IJsbakken toepassen, rusten en zich bezighouden met spierversterkende oefeningen worden aanbevolen voor een volledig herstel van een glenoïd-labrumletsel.
Rotator manchet letsel
De rotator cuff is een groep van vier spieren die het gebied rond het schouderblad vormen. Het is verantwoordelijk voor het stabiliseren van schoudergewrichten en het faciliteren van acties waarbij rotatie is betrokken. Rotator cuff-spieren zijn kwetsbaar voor verschillende verwondingen, zoals scheuren en tendinitis. Regelmatige discuswerpers kunnen last hebben van overmatig gebruik van deze ligamenten en spieren, resulterend in pijn bij het gebruik van de schouder om de discus vrij te maken. Tendinitis die niet goed wordt behandeld, kan uiteindelijk ernstige breuken veroorzaken die uitgebreide rust en revalidatie vereisen. Wanneer de behandeling echter onmiddellijk wordt behandeld, genezen de meeste letsel aan de manchet zelf.
Labral Tear of the Hip
Het labraal is een rond stuk kraakbeen dat de heupkom bedekt waar het dijbot zich bevindt. Het is bedoeld voor ondersteuning en demping van het gewricht. Tranen komen vaak voor bij atleten die repetitieve druk uitoefenen op het heupgewricht of draaiende bewegingen uitvoeren tijdens het gebruik van dit gewricht. Discuswerpers kunnen pijn ervaren in de lies of heup, stijfheid en klikgeluiden bij het verplaatsen van de heup. Symptomen van scheurtjes in Labral kunnen niet onmiddellijk na het letsel verschijnen, maar kunnen progressief verergeren in de loop van de tijd. De enige methode om een labrale traan nauwkeurig te diagnosticeren, is het uitvoeren van een MRI-scan van het heupgewricht. De behandeling vereist meestal een kleine ingreep.
Enkel verstuikingen
Omdat de discuswerper verschillende keren ronddraait voordat de discus wordt gegooid, worden enkelverstuikingen vaak ondervonden door een slechte techniek en het plaatsen van de enkel in een abnormale positie. Ligamenten die deel uitmaken van het enkelgewricht zijn gescheurd of uitgerekt in een enkelverstuiking. Soms klinkt er een knallend of knallend geluid, snel gevolgd door zwelling en pijn. Er zijn drie soorten enkelverstuiking, en alle discuswerper kan op elk moment worden getroffen. Behandeling van kleine of matige enkelverstuikingen bestaat uit rust, ijs, compressie en elevatie, gewoonlijk RICE genoemd. Het inpakken van de enkel met een sportverband kan ook pijn verlichten. Meer ernstige enkelverstuikingen kunnen operatie- en revalidatieoefeningen vereisen, afhankelijk van de locatie en de omvang van de scheur.
