Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie sterven elk jaar bijna 55.000 mensen aan infecties met rabiës. De meeste van die sterfgevallen vinden plaats in Azië en Afrika, hoewel rabiësinfecties zijn gemeld in 155 landen en op elk continent behalve Antarctica. De WHO meldt ook dat miljoenen mensen elk jaar vaccinaties ontvangen na hondenbeten, waardoor honderdduizenden meer doden worden voorkomen. De meeste rabiësinfecties wereldwijd zijn het gevolg van hondenbeten. De symptomen van hondsdolheid zijn onderscheidend en kunnen binnen enkele dagen of weken na het bijten ontstaan.
Eerste symptomen
Ongeacht de vorm van rabiës die zich uiteindelijk ontwikkelt, zijn de eerste symptomen van infectie hetzelfde. Deze omvatten koorts, vermoeidheid, hoofdpijn, toenemende pijn op de plaats van de beet, of onverklaard tintelen, prikken en branden op de plaats van de beet. Vanaf hier verspreidt het virus dat verantwoordelijk is voor rabiës zich via het centrale zenuwstelsel en veroorzaakt een van de twee vormen van de ziekte: woedende of paralytische hondsdolheid.
Furious Rabies
Furious rabies is de meest voorkomende vorm van rabiës-infectie. Symptomen die voortkomen uit woedende hondsdolheid zijn onder meer hyperactiviteit, hallucinaties, slapeloosheid, dorst, slikproblemen en zelfs paniek bij de presentatie van iets te drinken. Binnen een paar dagen ontstaat de dood als het hart en de longen afsluiten.
Paralytic Rabies
Volgens de WHO is paralytische hondsdolheid goed voor ongeveer 30 procent van alle rabiësinfecties bij de mens. Even dodelijk, het duurt langer om de verlamde vorm van rabiës te ontwikkelen. Spieren raken eerst verlamd op de plaats van de beet en verlamming gaat vervolgens door het lichaam. Uiteindelijk raakt het slachtoffer in coma en sterft uiteindelijk.
Zodra de symptomen zich voordoen
De Centers for Disease Control waarschuwen dat zodra de klinische tekenen van rabiës verschijnen, de infectie bijna altijd dodelijk is. Elke persoon die gebeten is door een hond - of een andere potentiële drager van rabiës, zoals vleermuizen, wasberen, stinkdieren, vossen, opossums, coyotes en knaagdieren - moet onmiddellijk contact opnemen met zijn zorgverlener en proberen het dier vast te houden voor testen op rabiës. Als het dier niet beschikbaar is om te testen of als het positief bevonden is voor rabiës, moet het slachtoffer van de beet onmiddellijk worden ingeënt om de ontwikkeling van de ziekte te voorkomen. De WHO benadrukt dat er geen diagnostische test bestaat die rabiës in een bijtslachtoffer kan detecteren voordat de symptomen zich ontwikkelen.
