De drie belangrijkste macronutriënten - koolhydraten, zetmeel en vezels - voorzien het lichaam van maximaal 55 procent van de dagelijkse energiebehoeften. Eiwitten en vetten leveren de rest. Maltose en sucrose zijn beide suikers die bekend staan als disachariden. Disacchariden worden gemaakt wanneer twee eenvoudige suikers worden gecombineerd. Maltose is een combinatie van mout en glucose, terwijl sucrose een combinatie is van glucose en fructose.
disachariden
Suikers geven het lichaam ruwweg vier kilocalorieën energie per gram. Disachariden zoals maltose en sucrose moeten worden afgebroken in monosaccharidesuikers door spijsverteringsenzymen voordat ze kunnen worden opgenomen door de dunne darm en in de bloedbaan. Er zijn veel verschillende soorten suikers, waarbij sucrose het meest voorkomt, maltose is de minst voorkomende en glucose is de favoriete energiebron van het lichaam. Sucrose wordt traditioneel gebruikt als zoetstof, terwijl maltose, dat een derde van de zoetheid van sucrose heeft, vaker wordt gebruikt voor het distilleren van alcohol.
maltose
Maltose, ook wel moutsuiker genoemd, is de minst voorkomende disaccharide. Bestaande uit twee glucosemoleculen verbonden door een alfaglycosidebinding, wordt de basisstructuur van maltose gevormd uit glycogeen en zetmeel. Het wordt aanvankelijk geproduceerd door hydrolyse wanneer zetmeel en het enzym diastase aanwezig zijn. Later wordt maltose gehydrolyseerd door het enzym maltase, dat kan worden gevonden in de dunne darm en gist, waardoor glucose wordt geproduceerd. Hoewel maltose niet zo zoet is als sucrose, wordt het nog steeds als zoetstof gebruikt. Het wordt meestal gevonden in kiemende granen, gerstmout, bruine rijststroop en af en toe glucosestroop.
Vermindering van disaccharide
Maltose is een reducerende disaccharide die veel wordt gebruikt in het bierbrouwproces. Mout, het proces waarbij het zetmeelgehalte van een korrel wordt verhoogd door wortels te laten ontkiemen, creëert een ideale omgeving voor diastase, die zetmeel in maltose kan omzetten. Tijdens de fermentatie wordt maltose afgebroken tot koolstofdioxide en alcohol. Tijdens de spijsvertering is maltase verantwoordelijk voor het metaboliseren van maltose en het afbreken ervan in twee alfaglucosemoleculen. Deze glucosemoleculen worden vervolgens door het lichaam opgenomen om te worden gebruikt voor energie. Als het lichaam geen maltose kan afbreken, kunnen diarree en overmatig gas optreden.
sucrose
Sucrose is waarschijnlijk de meest gebruikte disaccharide. Gewoonlijk te vinden in de vorm van witte suiker, het is een combinatie van de monosaccharide glucose en fructose. Sucrose is een zoete kristallijne dextroroterende disaccharide die van nature voorkomt in alle groene planten als een bijproduct van de fotosynthese. Hoewel alle groene planten ten minste een kleine hoeveelheid sucrose bevatten, komt deze het meest voor in suikerriet, suikerbieten, palmen en suikeresdoorn. Eenmaal verteerd, wordt sucrose afgebroken door zure hydrolyse tot glucose en fructose, zodat het via de dunne darm in de bloedbaan kan worden opgenomen.
Niet-reducerende disacchariden
De voedingsmiddelenindustrie gebruikt sucrose vaak als zoetstof in commerciële producten omdat het zowel zoet als functioneel is. In tegenstelling tot de meeste andere disachariden is sucrose een niet-reducerend disaccharide dat niet dezelfde reactieve tendensen heeft als andere suikers zoals maltose. Hierdoor is sucrose een effectief natuurlijk conserveermiddel, daarom wordt het vaak aangetroffen in jam, gelei en bewerkte voedingsmiddelen. Naarmate mensen echter meer calorieën bewust worden, schakelen veel voedselproducenten van geraffineerde sucrose naar geraffineerde fructose, die ongeveer 70 procent zoeter is dan sucrose.
