Jonge kinderen zijn van nature agressief; tieners zijn dat echter niet. Als je tiener zich bezighoudt met sociopathisch gedrag, kan het zijn dat je tiener een sociopaat is. Maar het is waarschijnlijker dat je tiener een aantal sociale en biologische veranderingen doormaakt waardoor ze zich ongepast gedraagt.
Agressie versus Sociopathie
Agressie is elke actie die opzettelijk pijn veroorzaakt, fysiek of emotioneel. Een daad van agressie maakt een tiener echter geen sociopaat. Een sociopaat begaat inderdaad vaak agressieve handelingen, maar sociopaten tonen geen empathie of wroeging voor hun daden. Ouders hoeven zich vaak weinig zorgen te maken dat een gewelddadige of verbaal antagonistische tiener een sociopaat is, tenzij hun tiener blijk geeft van een echt gebrek aan wroeging voor zijn gedrag.
Diagnose van sociopathie bij tieners
Omdat adolescenten nog steeds op zoek zijn naar hun identiteit in hun tienerjaren, kunnen psychologen een tiener met een stabiele, langdurige persoonlijkheidsstoornis zoals sociopathie niet zeker diagnosticeren. Het is mogelijk dat een tiener uit zijn slechte gedrag groeit na een opstandige fase. De psychologie heeft ons echter enkele sterke aanwijzingen gegeven over wat een persoon, tiener of volwassene, een sociopaat maakt. Enkele tekenen dat uw tiener een echte sociopaat is, zijn onder meer pathologisch liegen, criminele activiteit, gebrek aan zelfcontrole, gebrek aan empathie en waanvoorstellingen. Als je echt bezorgd bent, is je tiener misschien een sociopaat, raadpleeg een psycholoog voor een professionele diagnose.
Prevalentie van sociopathatisch gedrag
Het meeste agressieve of gewelddadige gedrag bij kinderen gebeurt tijdens de voorschoolse jaren, rond de leeftijd van 3. Als u uw kind tijdens haar tienerjaren agressiever vindt dan tijdens de kinderjaren, kan er reden tot zorg zijn. In de algemene bevolking komt sociopathie voor in slechts 1 procent van de tieners, waardoor het onwaarschijnlijk is dat je tiener sociopathisch is. Een soortgelijke psychologische aandoening - oppositionele opstandige stoornis - treft echter meer dan 10 procent van de tieners. Tieners met deze aandoening zijn zeer geïrriteerd, hebben moeite met het beheersen van hun humeur, vaak ruzie maken en zijn opzettelijk agressief. Gelukkig is een oppositionele opstandige stoornis te behandelen via gedragsbeheer en opvoedingsstrategieën.
Ouderlijke strategieën voor controle
Tijdens de tienerjaren moeten strategieën voor ouders worden gewijzigd om tieners meer privacy te bieden en toch duidelijke limieten te stellen. Een tiener die op een sociopathische manier handelt, kan zijn gedrag veranderen wanneer families redelijke limieten stellen die precies de juiste balans tussen tolerant en beperkend vinden. Ouderlijk toezicht is ook belangrijk. Ouders moeten weten waar hun kinderen zijn, de vrienden waarmee ze zijn en wat ze doen. Door tieners positieve steun te geven en oprechte bezorgdheid te tonen, kan rebels of agressief gedrag worden verminderd. Christina Lehmann, schoolbegeleider en auteur van 'Oppositional Defiant Disorder in Adolescents', merkt op dat sommige kinderen op een agressieve manier handelen als een oproep tot aandacht, en dat wanneer ouders hun tieners positieve aandacht geven, het de behoefte aan dergelijk gedrag verlicht.
