Warfarine, een oraal anticoagulans, belemmert de normale stollingseffecten van vitamine K. Warfarine, ontdekt in 1942 aan de universiteit van Wisconsin, vermindert de werking van stollingsfactoren tot een niveau dat medisch gunstig is. Door vitamine K te blokkeren, vertraagt warfarine het stollingsmechanisme, een wenselijk effect om een aantal aandoeningen te behandelen of te voorkomen, zoals atriale fibrillatie, beroerte, hartaanval en klepvervanging. In geval van overmatige antistolling of overdosis met warfarine, is synthetische vitamine K de aangewezen medicatie om bloedingsafwijkingen te voorkomen en te corrigeren.
Vitamine K Antidote
Vitamine K, het tegengif voor overmatige of overdosis warfarine, kan worden gebruikt met vers bevroren plasma, dat ook de effecten van warfarine omkeert. Af en toe worden beide gegeven. De synthetische vorm van vitamine K wordt fytonadione of vitamine K-1 genoemd. Wanneer bloedonderzoek, met name een protrombinetest, overmatige anticoagulatie onthult, begint de fytonadiontoediening, oraal of via injectie, tot de protrombinetijd is hersteld tot het gewenste niveau. Warfarine actie duurt langer dan vitamine K; bijgevolg zijn herhaalde doses noodzakelijk, vooral bij continu bloeden of overdosering.
Warfarin Reversal
Hoewel het een aanzienlijk medicijn is om de bloedstolling te stoppen, kan warfarine ook bloedingen veroorzaken en moet de bloedtest herhaaldelijk worden gecontroleerd totdat de gewenste niveaus zijn bereikt. Een regelrecht risico op bloeding is eigenlijk laag, zelfs met een verlengde stollingstijd zoals weerspiegeld door bloedtestresultaten. De eerste keuze voor de behandeling van overmatige antistolling is de terugtrekking van warfarine en andere medicijnen die de effecten van warfarine versterken. Regelmatige laboratoriumtestbewaking is noodzakelijk, omdat een actieve bloeding of een zeer hoog bloedingsrisico behandeling met vitamine K vereist.
Superwarfarins
Superwarfarines, een term die wordt toegepast op de verbindingen die worden aangetroffen in rodenticiden, of rattengif, zijn vergelijkbaar in actie met de antistolling van warfarine, alleen op een extreem niveau. De antistollingseffecten van rodenticiden, zoals brodifacum of indanedione, kunnen weken, zelfs maanden na slechts een enkele dosis duren. Wanneer bewijs van anticoagulatie wordt bepaald door een verhoogde PT of actieve bloeding, wordt fytonadion gegeven om het tekort aan stollingsfactoren te corrigeren. De behandeling kan uitgebreide observatie en extra hoge doses vitamine K vereisen vanwege langdurige werking van superwarfarines.
Toezicht houden
De protrombinetijd-bloedtest, oftewel PT, wordt gebruikt om de respons op de behandeling met warfarine te controleren en om de therapie te volgen die de effecten van het overmatige warfarine omkeert. Er zijn geen beperkingen voor voedsel of vloeistoffen van toepassing op de testvoorbereiding. De International Normalised Ratio of INR-resultaten zijn opgenomen in de PT-test. De INR weerspiegelt de relatie tussen de protrombinetijd van het individu en de mate van fysieke stolling.
