Honkbaluitrusting is drastisch veranderd door de geschiedenis van het spel. Beschermende uitrusting die in de begindagen van het spel amper bestond, is behoorlijk uitgebreid geworden. De tools van de handel zoals de vleermuis en handschoen zijn meer gestroomlijnd en gemakkelijker te gebruiken geworden. Uniformen zijn lichter en gemakkelijker om te spelen dan ze jaren geleden waren.
Honkbalknuppels
De vleermuis heeft sinds het begin van de 20e eeuw veel veranderingen ondergaan. In de vroege dagen van honkbal gebruikten hitters waarschijnlijk grote en zware vleermuizen wanneer ze op het bord kwamen. Babe Ruth gebruikte de zwaarste vleermuis in de geschiedenis van het spel - een 54-ounce knuppel die hij met wreedheid zwaaide. Veel spelers gebruikten echter vleermuizen van 40 oz. of meer om hard contact te maken. In de moderne game is het ongebruikelijk dat spelers vleermuizen gebruiken die meer dan 36 oz wegen. Spelers willen lichtere vleermuizen omdat ze meer vleermuis-snelheid genereren. Terwijl professionele spelers nog steeds houtknuppels gebruiken, gebruiken de meeste jeugd-, middelbare school- en universiteits-spelers vleermuizen gemaakt van aluminium of aluminiumlegeringen. Metalen vleermuizen worden al sinds de jaren tachtig prominent gebruikt.
Beschermende uitrusting
De bathelm werd geen verplicht stuk uitrusting tot het werd grandfathered in de grote competities te beginnen met het seizoen 1956. Spelers die hadden gespeeld voordat de helm nodig was, konden zonder één spelen, maar degenen die in 1956 en later begonnen, moesten een helm dragen. Helmen werden gebruikt door de spelers sinds het seizoen 1941 toen de Dodgers ze voor het eerst introduceerden. Buitenstaanders hadden een beroep gedaan op honkbal om helmen te adopteren sinds het seizoen 1920, toen Ray Chapman werd geraakt door een fastball gegooid door Carl Mays en stierf als gevolg van het spenen. Moderne helmen zijn gemaakt van hard plastic en ze beschermen de zijkant van het gezicht met oorflappen die tot wangniveau hangen.
Catcher's Equipment
Toen de game in de 19e eeuw in de kinderschoenen stond, waren de catchers volledig in gevaar. Ze droegen geen beschermende uitrusting, maar dat veranderde snel toen catchersmaskers werden toegevoegd. Aan het begin van de 20e eeuw werden scheenbeschermers en vervolgens borstbeschermers gedragen door vangers. Al die apparaten worden nog steeds gebruikt, maar ze hebben door de jaren heen veel veranderingen ondergaan. Het masker van de vanger heeft de grootste metamorfose ondergaan. Met modern honkbal kunnen catchers hockey-achtige goalie-maskers gebruiken die het hele hoofd beschermen tegen foute tips en valse schommels van de knuppel en toch de catcher een duidelijk zicht op het spel geven.
handschoenen
Moderne handschoenen zijn gestroomlijnd en gespecialiseerd voor posities. De handschoenen van Infielders zijn klein en gemakkelijk te manoeuvreren. De handschoenen van Outfielders hebben lange vingers en helpen de veldspeler om een vliegbal vast te houden. Aan het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw waren honkbalhandschoenen kort en dik en moeilijk te openen en te sluiten. Ze waren meer bedoeld om de hand te beschermen dan om spelers te helpen bij het uitvoeren van veldpartijen.
