Een verscheidenheid aan medicijnen is beschikbaar om de symptomen van de ziekte van Parkinson te behandelen. De behandeling begint meestal wanneer de symptomen het functioneren van een persoon beginnen te beïnvloeden. Alle beschikbare medicijnen hebben bijwerkingen en na verloop van tijd worden ze minder effectief. Gespecialiseerde chirurgie kan bepaalde personen helpen. Uiteindelijk wordt de ziekte verergert ondanks de behandeling.
Medicatie voor vroege bewegingssymptomen
Mensen met de ziekte van Parkinson verliezen hersencellen die de chemische dopamine maken, die de hersenen gebruiken om signalen over beweging te verzenden. Het geneesmiddel carbidopa-levodopa (Sinemet, Parcopa) kan enkele van de ontbrekende dopamine helpen vervangen en is de meest effectieve behandeling voor de bewegingssymptomen. Maar mensen die langdurig carbidopa-levodopa gebruiken, kunnen dyskinesieën of abnormale onvrijwillige bewegingen ontwikkelen. Om dit te voorkomen, beginnen sommigen met een ander type geneesmiddel genaamd dopamine-agonisten, zoals pramipexol (Mirapex), ropinirol (Requip) en de rotigotinepleister (Neupro). Deze medicijnen doen de hersenen denken dat dopamine aanwezig is en het is minder waarschijnlijk dat ze dyskinesieën veroorzaken. Maar ze behandelen de bewegingssymptomen ook niet en kunnen bijwerkingen hebben zoals slaperigheid, zwelling van de ledematen of hallucinaties. Een andere medicatieoptie is de klasse genaamd MAO-B-remmers, waaronder selegiline (Eldepryl) of rasagiline (Azilect), die de hersenen helpen om dopamine effectiever te gebruiken. Net als dopamine-agonisten, hebben deze medicijnen minder kans om dyskinesieën te veroorzaken, maar ze zijn ook minder effectief voor de bewegingssymptomen. Zodra een persoon dyskinesieën ontwikkelt, kan het medicijn amantadine helpen.
De tremor van de ziekte van Parkinson wordt soms behandeld met geneesmiddelen die een ander chemisch brein aantasten - acetylcholine. Deze omvatten benzatropine (Cogentin) en trihexyphenidyl (Artane). Vanwege hun bijwerkingen worden ze meestal aanbevolen voor mensen jonger dan 60 jaar die geen denkproblemen hebben. Het medicijn amantadine wordt soms ook gebruikt voor tremor, maar heeft zijn eigen bijwerkingen.
Medicatie voor symptomen van late beweging
Naarmate de ziekte van Parkinson vordert, ervaren mensen motorische fluctuaties - veranderingen in bewegingssymptomen die optreden wanneer medicijnen minder effectief worden. Wanneer bewegingssymptomen terugkeren, geleidelijk of plotseling, staat het bekend als "off-time." Geneesmiddelen die verminderen, "off-time", door dopamine de hersenen beter te laten gebruiken, omvatten rasagiline (Azilect), een MAO-B-remmer, en entacapon (Comtan), een COMT-remmer. Deze medicijnen zijn beide tabletten die dagelijks moeten worden ingenomen. Voor een onmiddellijke, kortstondige verlichting van de symptomen van 'off-time', kan de dopamine-agonist apomorfine onder de huid worden geïnjecteerd. Motorische fluctuaties kunnen ook verbeteren met een vorm van carbidopa-levodopa (Duopa) die continu wordt toegediend via een chirurgisch geïmplanteerde buis in de maag, maar dit brengt het risico van chirurgie en infectie met zich mee.
Medicatie voor niet-bewegingssymptomen
Mensen met de ziekte van Parkinson ervaren een groot aantal niet-bewegingsverschijnselen door het verlies van dopamine en andere belangrijke chemische stoffen in de hersenen. Slaapgerelateerde symptomen omvatten REM-slaapgedragsstoornis, waarin mensen levendige of angstaanjagende dromen uitbeelden. Dit kan verbeteren met een lage dosis van het geneesmiddel clonazepam (Klonopin). Het rustelozebenensyndroom - een ongemakkelijk gevoel in de benen waardoor ze moeten worden verplaatst - kan bij het slapengaan verbeteren met carbidopa-levodopa. Vermoeidheid kan verbeteren met methylfenidaat (Ritalin). Constipatie kan worden behandeld met polyethyleenglycol (Miralax) en sildenafil (Viagra) kan erectiestoornissen behandelen. Voor problemen met denken, die bij ernstige dementie bekend staan, kan het medicijn rivastigmine (Exelon, Exelon-pleister) helpen. Problemen zoals depressie kunnen worden behandeld met de dopamine-agonist pramipexol of andere geneesmiddelen die vaker worden gebruikt om depressie te behandelen. Hallucinaties - dingen zien die er niet zijn - worden behandeld met de geneesmiddelen quetiapine (Seroquel, Seroquel XR) of clozapine, waarvoor speciale monitoring vereist is vanwege een mogelijk gevaarlijk effect op witte bloedcellen.
Deep Brain Stimulation
Naarmate de ziekte van Parkinson vordert, kunnen medicijnen de symptomen van een persoon niet beheersen, zoals dyskinesieën, tremor of fluctuaties in hun vertraagde beweging en spierstijfheid. Mensen jonger dan 70 jaar die geen dementie hebben en die goed reageren op levodopa, kunnen baat hebben bij gespecialiseerde chirurgie. De operatie omvat het plaatsen van elektroden, zogenaamde 'hersenstimulators', in een specifiek deel van de hersenen. De elektroden sturen een signaal dat helpt om beweging te activeren. De persoon met de diepe hersenstimulator kan het uitschakelen wanneer ze willen. Risico's van een operatie zijn infectie, bloedingen of bloedstolsels in de hersenen, vallen en depressie. Het vertraagt ook niet de progressie van de ziekte van Parkinson.
Waarschuwingen en voorzorgsmaatregelen
Medicijnen voor de ziekte van Parkinson kunnen verschillende bijwerkingen hebben, waarvan sommige ernstig kunnen zijn, dus het is belangrijk om nieuwe symptomen die u ervaart met uw zorgverlener te delen. Het is ook belangrijk om uw leverancier op de hoogte te stellen van andere medicijnen, supplementen of vitamines die u gebruikt.
