Afhankelijk van je calorische balans - dat wil zeggen, hoeveel calorieën je per dag verbruikt in vergelijking met het aantal dat je gebruikt - kan je lichaam vet opslaan door vetzuursynthese of vet verbranden door vetzuuroxidatie. Je kunt ook vetzuren synthetiseren of oxideren om aan andere fysiologische of structurele behoeften van je lichaam te voldoen. Deze processen vinden plaats via verschillende paden en in verschillende delen van de cel, waardoor je lichaam het voorkomen van elk kan reguleren.
Achtergrond
De vetten die u gebruikt, leveren energie en in vet oplosbare vitamines aan uw dieet. Ze worden ook opgenomen in celmembranen en hormonen. Je voedingsvetten zijn voornamelijk triglyceriden, moleculen die drie vetzuren bevatten die aan een glycerol zijn vastgemaakt. Vetzuren omvatten ketens van koolstofatomen van verschillende lengten, met waterstofatomen gebonden aan de koolstofatomen. Hoe meer waterstofatomen de koolstofatomen bevatten, hoe verzadigd het vetzuur. Twee vetzuren zijn essentieel voor uw dieet, wat betekent dat uw lichaam ze niet kan synthetiseren: linolzuur en alfa-linoleenzuur.
Vetzuur synthese
Vetzuursynthese vindt plaats in het cytoplasma van uw cellen, de dikke vloeibare matrix in uw cellen die uw organellen op hun plaats houdt. De start van de vetzuursynthese vindt plaats wanneer uw pancreas hoge niveaus van bloedglucose waarneemt, wat aangeeft dat uw lichaam voldoende energie-inname heeft. Uw pancreas scheidt vervolgens insuline af, wat niet alleen de opname van glucose uit bloed in uw cellen bevordert, maar ook de synthese van twee enzymen, vetzuursynthase en acetyl-CoA-carboxylase stimuleert. Deze enzymen werken samen om acetyl-CoA, een product van glucosemetabolisme, om te zetten naar malonyl-CoA en vervolgens naar het vetzuurpalmitaat. Uw cellen kunnen dan palmitate modificeren om de specifieke vetzuren te creëren die u nodig hebt, hetzij voor opslag of voor een vetzuurafhankelijk proces of structuur.
Vetzuuroxidatie
In tegenstelling tot vetzuursynthese vindt vetzuuroxidatie plaats in de mitochondria, een celorganel die functioneert om energie vrij te maken van de voedselcomponenten die u eet. Het signaal voor vetzuuroxidatie begint met de afscheiding van glucagon - een hormoon dat werkt in tegenstelling tot insuline - of, in sommige gevallen, epinefrine. Deze hormonen stimuleren enzymen die vetzuren uit triglyceridemoleculen in je bloed- of vetopslag verwijderen. Je cellen absorberen de circulerende vetzuren vervolgens in hun cytoplasma en eenmaal in het cytoplasma worden ze getransporteerd naar de mitochondria voor oxidatie. Tijdens vetzuuroxidatie worden twee-koolstofeenheden sequentieel gesplitst van de vetzuurketen, die elk één molecuul acetyl-CoA produceren. Acetyl-CoA komt dan in de route van glucosemetabolisme en energieproductie.
overwegingen
Hoewel vetzuursynthese en vetzuuroxidatie beide dezelfde nucleotide-co-factoren vereisen, gebruiken ze elk verschillende vormen van de co-factoren. Tijdens de synthese wordt bijvoorbeeld een nucleotide-cofactor met de naam NADPH geoxideerd, terwijl tijdens oxidatie deze co-factor wordt verminderd. Vanuit chemisch perspectief zorgt dit verschil ervoor dat één proces energie kan besparen en de andere energie vrij kan maken.
