Een virus kan elk dier, insect, plant of zelfs bacteriën infecteren, volgens LiveScience.com, een website die is bijgewerkt met de nieuwste virussen en ziekten. Sommige virussen zijn erg mild, zoals de verkoudheid, maar hebben de neiging zich sneller te verspreiden. Andere ziekten zijn veel ernstiger, zoals HIV of ebola, een ernstige vorm van hemorragische koorts. Virussen worden niet als een levend organisme beschouwd, omdat ze niet zelfstandig kunnen repliceren en technisch worden geclassificeerd als een parasiet. Virussen kunnen sluimerend in de grond liggen totdat ze in contact komen met een gastheer.
Binnenkomst in het lichaam
Virussen kunnen op verschillende manieren toegang krijgen tot het lichaam. Vectoren, virusdragende organismen, verzenden vaak virussen door een soort beet, zoals muggen die malaria overbrengen. Anders kunnen virussen worden geïnhaleerd, gegeten of verkregen door vloeistofuitwisseling, of kan het virus in contact komen met een open wond. Een moeder kan ook een infectie aan een pasgeboren kind toedienen via het leveringsproces of moedermelk.
Celanatomie
Volgens de medische faculteit van Harvard bestaat een cel uit een dubbel buitenste lipidemembraan. Binnenin de cel bevindt zich een grote hoeveelheid cytoplasma, wat helpt de celkern in te sluiten. De kern bevat alle informatie die nodig is om de cel te repliceren en geeft de cel energie.
Adsorptie en binnenkomst
Het virus krijgt echter toegang tot het lichaam, het maakt zijn weg naar een nabijgelegen cel en zit op het lipidemembraan van de cel. Eenmaal op het celmembraan probeert het virus te passen in receptoren of sleutels die de celwand openen. Vanaf daar stelt Discovery Health dat het virus zijn eigen genetische materiaal injecteert in het cytoplasma van de cel, waardoor de buitenkant van de cel uit het omhulsel wordt gehaald. Virussen bevatten hun eigen DNA of RNA met codes voor het repliceren van zichzelf.
kopiëren
Harvard Medical School stelt dat het virus zijn weg vindt naar de kern van de cel en het replicatie- en energieproces van de cel zal kapen, waarbij het zijn eigen genetische materiaal in de assemblagelijn stopt, zodat er meer kopieën van het virus worden gemaakt in plaats van een kopie van de cel . Het proces herhaalt zich keer op keer en produceert duizenden kopieën van het virale materiaal die weer in het cytoplasma terechtkomen.
bijeenkomst
Binnenin het cytoplasma van de cel zullen de virale stukken opnieuw worden samengesteld. Dit proces van replicatie en assemblage herhaalt zich totdat de cel niet langer al het materiaal kan bevatten. Het virale materiaal zal tegen de lipidenwand van de cel duwen en kan zelfs de celwand gebruiken om het virus opnieuw te coaten.
Vrijlating
Release gebeurt wanneer de cel openbarst. Vanaf daar zullen alle nieuwe virussen andere cellen in de buurt vinden om te infecteren en het proces helemaal opnieuw opstarten in een nieuwe cel. Er zijn meestal miljoenen kopieën van het initiële virus voordat de symptomen worden gevoeld, volgens de Harvard Medical School. Dit replicatieproces gaat door totdat het lichaamseigen immuunsysteem de infectie herkent en een eigen reeks soldaten vrijgeeft om het virus uit het systeem te bestrijden en te verwijderen.
