Het is aannemelijk dat niets meer intimiderend is in teamsporten dan mannen die krachtige volleybalpieken winnen. Sommige profs kunnen een "kill" down op 80 mph. Er is echter een groot verschil tussen de gemiddelde snelheid van een man's volleybal piek op het Olympische niveau en die op lagere niveaus.
Olympische Spelen
De gemiddelde snelheid van een volleybal-piek van mannen is het meest indrukwekkend op het Olympische strand of indoor niveau. De Russische Matey Kaziyski, bijvoorbeeld, noteerde een spike die 132 km / u bereikte, wat overeenkomt met 80,8 mph, in een internationale volleybalwedstrijd in 2012. De gemiddelde snelheid van een Olympische volleybalstek van mannen is ongeveer 70 tot 80 mph. De snelheid is het hoogst op dit niveau, omdat de aanvallers de nodige mechanica hebben om de bal te slaan.
Collegiale competitie
De herenwedstrijd op universitair niveau trekt niet dezelfde aandacht als die andere indoor sport, basketbal, maar het is nog steeds een showcase voor jongens die het kunnen verslaan. De gemiddelde snelheid van de spike van een man in de NCAA-competitie wordt in kaart gebracht in het bereik van 50 tot 60 mph.
Middelbare schoolniveau
De post-impactsnelheid van een volleybalstep hangt af van specifieke, wetenschappelijke factoren, zoals het traject van de opwaartse beweging van een speler en de kracht achter zijn armactie. De meeste jongens op de middelbare school hebben nog niet zoveel vaardigheden, daarom is de gemiddelde moord in het bereik van 40 tot 50 mph.
Wetenschap en snelheid
Het vermogen van een speler om een strike effectief te timen en uit te voeren speelt een grote rol in de snelheid van de spike. De mate, of lichaamshoek, waarin een speler zich bevindt wanneer zijn hand verbinding maakt met de bal, heeft uiteindelijk invloed op de snelheid. Het is iets dat de beste spelers uiteindelijk te weten komen, omdat het zich meestal vertaalt in een effectieve overtreding. Een team dat constant kan aanvallen met snelle spikes kan blokken blokkeren en een verdediging op zijn hielen houden.
