De peroneale spieren liggen langs de buitenkant van het onderbeen. Hun pezen reizen achter de laterale malleolus, of enkelbot, om in de voet te steken en helpen bij de acties van plantaire flexie, of teen wijzen, en voeteversie, of het naar buiten draaien van de voetzool. Peroneale tenosynovitis, die verwijst naar ontsteking van een pees en zijn omhulsel, komt vaak voor wanneer de peroneale pezen geïrriteerd of gestresseerd zijn tijdens herhaalde beweging van de enkel, zoals sportgerelateerd springen en rennen, of tijdens acute enkelverstuikingen. Een hoge boog kan bijdragen aan peroneale peesverwonding.
Pijn en stijfheid
Volgens RadioGraphics Journal, gaat laterale enkelpijn vaak gepaard met peroneale peesblessures, vooral op het punt waar de pezen achter het enkelbot reizen. Ook kan pijn in de achterkant van de voet peroneale tenosynovitis betekenen. Die gebieden zijn vaak zacht, zowel met palpatie als tijdens activiteit, maar over het algemeen vermindert de pijn met rust. De enkel kan stijf aanvoelen bij het voor het eerst opstaan na een lange periode van inactiviteit.
Zwelling
Omdat peroneale tenosynovitis een inflammatoire aandoening is, wordt zwelling langs de pees verwacht. Deze zwelling komt het meest voor onder en achter het laterale gedeelte van het enkelbot. Gegeneraliseerde zwelling kan zichtbaar zijn of kan langs de pees zelf worden gevoeld. In vergelijking met de gezonde pees aan de andere voet, voelt de gewonde pees vaak dikker aan.
Ongebruikelijke enkelgevoelens
Mensen die lijden aan peroneale tenosynovitis kunnen ook een "ploffend" of "knappend" gevoel in het enkelgebied aan de aangedane zijde ervaren, aldus RadioGraphics. Peroneale tenosynovitis kan de pees verzwakken, wat leidt tot een gevoel van enkelzwakte of instabiliteit.
