Traditioneel worden angststoornissen gezien als emotionele problemen die een psychologische behandeling vereisen. In de afgelopen twee decennia is er veel vooruitgang geboekt in de ontwikkeling van krachtige anti-angstmedicatie. Hoewel medicatie angstklachten effectief kan verlichten, verandert het niet noodzakelijkerwijs het denken en gedragspatroon van een persoon, noch behandelt het uitdagingen van het heden of verleden, die het begin van de angst kunnen veroorzaken. Daarom blijven psychotherapie en cognitieve gedragstherapie belangrijke hoekstenen in de behandeling van angststoornissen.
Aangezien er verschillende klassen van veel gebruikte medicijnen zijn om angststoornissen te behandelen, is het belangrijk om met uw arts de voordelen, bijwerkingen en mogelijke risico's van elk van hen te bespreken.
Antidepressivum Medicatie
Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) zijn een klasse van angstopwekkende medicatie die de eerste keuze is voor de farmaceutische behandeling van angststoornissen voor de meeste artsen. Deze klasse van medicatie omvat sertraline (Zoloft), citalopram (Celexa) en fluoxetine (Prozac). SSRI's blokkeren de reabsorptie van de neurotransmitter serotonine, waardoor de serotoninespiegels in de hersenen toenemen, wat leidt tot een verbetering van de stemming en het welbevinden van de patiënt.
Een tweede klasse van antidepressiva, de serotonine norepinefrine heropnameremmers (SNRI's), wordt ook vaak gebruikt in gevallen waarin de SSRI's niet effectief waren. Voorbeelden van SNRI's zijn desvenlafaxine (Pristiq) en duloxetine (Cymbalta). Net als SSRI's remmen deze geneesmiddelen de heropname van de neurotransmitter serotonine in de hersenen, maar remmen ze ook de heropname van de neurotransmitter norepinefrine.
De meest voorkomende bijwerkingen van deze antidepressiva zijn misselijkheid, droge mond, nervositeit, duizeligheid en verminderde zin in seks. De meeste bijwerkingen verdwijnen tijdens de eerste maand van de behandeling. Voor beide soorten antidepressiva kan het enkele weken duren voordat ze volledig effectief zijn.
Benzodiazepine-medicatie
Benzodiazepines verhogen het effect van de neurotransmitter gamma-aminoboterzuur (GABA) in de hersenen en het perifere zenuwstelsel. GABA remt de signalering tussen neuronen en heeft dus een kalmerend effect op het zenuwstelsel. Terwijl benzodiazepines vroeger eerstelijnstherapieën waren voor angststoornissen, vanwege hun bijwerkingen en verslavend potentieel, worden ze nu voornamelijk gebruikt voor de behandeling van acute vormen van angst. Behandeling met benzodiazepines, zoals alprazolam (Niravam, Xanax), diazepam (Valium) en lorazepam (Ativan), wordt niet aanbevolen voor mensen die te maken hebben gehad met drugs- of alcoholmisbruik.
Antiseizure medicatie
Regelmatig schrijven artsen antiseizure medicatie voor als alternatief voor benzodiazepines. Geneesmiddelen zoals gabapentine (Neurontin) en pregabaline (Lyrica) werken snel en effectief zonder zoveel bijwerkingen als benzodiazepines. Sommige van de problemen die gepaard gaan met anti-epileptica zijn ontwenningsverschijnselen en ernstige slaperigheid.
Voor alle anti-angst medicijnen, is nauw toezicht door een arts belangrijk, gezien het potentieel voor ernstige bijwerkingen.
psychotherapie
Er zijn ook veel niet-medicamenteuze behandelingsmogelijkheden voor angst, psychologische therapieën genoemd.
Psychotherapie, ook bekend als 'praattherapie', helpt patiënten de mogelijke oorzaken van hun angst te ontdekken en op te lossen, zoals trauma's tijdens de kindertijd, ernstige ziekte, de dood van een dierbare, verlies van een baan of echtscheiding. Tijdens de therapie praat de patiënt over huidige en vroegere ervaringen met als doel beter te begrijpen en beter omgaan met hun angst en een gevoel van controle terug te krijgen. Deze vorm van therapie kan maanden duren om effectief te worden en kan enkele jaren duren.
Cognitieve gedragstherapie (CBT)
Cognitieve gedragstherapie (CGT) wordt beschouwd als de eerstelijnsbehandeling voor gegeneraliseerde angststoornis. Het duurt meestal maar een paar maanden om aanzienlijke verbeteringen te bereiken. Het doel van CGT is dat de patiënt specifieke vaardigheden leert om angstaanjagende denkpatronen en gedrag te veranderen. In tegenstelling tot psychotherapie, gaat CBT niet in op de problemen van het verleden, maar concentreert zich volledig op de huidige problemen door praktische, vertrouwenwekkende strategieën te leren om geleidelijk terug te keren naar de activiteiten die een patiënt vanwege angst heeft vermeden.
Er zijn veel effectieve behandelingsopties voor angst. Terwijl angstvretende medicatie correct wordt ingenomen, kan het angstsymptomen helpen verlichten, maar men is het er algemeen over eens dat patiënten op lange termijn ook niet-medicamenteuze therapieën moeten ondergaan, zoals psychotherapie en cognitieve gedragstherapie.
