Kinderen met gevoelige oren, ook wel gevoelig horen en hyperacusis genoemd, voelen zich ongemakkelijk als ze alledaagse geluiden horen die worden getolereerd door mensen met een normaal gehoor. De aandoening kan moeilijk te diagnosticeren zijn omdat kinderen mogelijk gedrag vertonen in plaats van fysieke symptomen. Als u op de hoogte bent van de tekenen en symptomen van hyperacusis, kunt u mogelijk een kind helpen een juiste diagnose te stellen van een arts of audioloog.
hyperacusis
Hyperacusis is een zeldzame aandoening die bij elke 50.000 mensen voorkomt, volgens de University of California, San Francisco. De tekenen en symptomen van hyperacusis kunnen plotseling of geleidelijk optreden. De aandoening is soms gekoppeld aan Williams-syndroom, tinnitus en de ziekte van Menière. Het kan worden veroorzaakt door hoofdletsel of blootstelling aan hard geluid, maar de oorzaak is vaak onbekend. Voor kinderen kunnen de effecten van hyperacusis verminderen met de tijd en de behandeling.
Fysieke symptomen
Alledaagse geluiden die pijn kunnen veroorzaken, zoals wasmachines, stofzuigers en spelende kinderen. Kinderen die lijden aan hyperacusis kunnen bijzonder gevoelig zijn voor mechanische en elektrische geluiden en schrikken als ze een geluid horen dat te hard is voor hun oren. Bepaalde geluiden kunnen kinderen meer hinderen dan anderen. Wanneer een kind een pijnlijk geluid hoort, kan ze haar oren bedekken met haar handen of proberen weg te komen van het geluid.
Gedragssymptomen
Kinderen kunnen moeite hebben om over hun symptomen te praten, en hun ongemak kan ervoor zorgen dat ze handelen door te schreeuwen, gewelddadig te worden of te huilen. Dit gedrag kan vaker voorkomen op lawaaierige plaatsen, zoals feesten en grote familiebijeenkomsten. Een kind kan zich meer verontrust voelen bij het horen van bepaalde geluiden, zoals luid en plotseling klappen, en acteren of wegrennen als gevolg. Kinderen die problemen hebben met hun conditie kunnen het moeilijk vinden om zich op school te concentreren en slecht te presteren. Sommige kinderen kunnen zichzelf lichamelijk letsel toebrengen als ze worden blootgesteld aan geluiden waarvoor ze gevoelig zijn. Ze kunnen ook een depressie ervaren.
Diagnose
Een audioloog diagnosticeert typisch hyperacusis. De audioloog voert een lichamelijk onderzoek uit, neemt de medische geschiedenis van het kind en stelt vragen over de symptomen van het kind. Er wordt ook een gehoortest gegeven om het gehoor van het kind te beoordelen.
Behandeling
Counseling en herscholingstherapie worden gegeven aan kinderen die lijden aan hyperacusis. Counseling helpt kinderen omgaan met hun conditie, terwijl omscholingstherapie hun gevoeligheid voor geluid vermindert. Een kind kan worden voorzien van een draagbare geluidsgenerator die voortdurend zachte geluiden, zoals muziek of ruis, speelt. Na elke dag gedurende drie maanden tot twee jaar elke dag naar deze geluiden te luisteren, kan een kind minder gevoelig worden voor alledaagse geluiden.
Tips voor ouders en verzorgers
Kinderen die lijden aan hyperacusis mogen geen oordopjes of andere apparaten krijgen die ontworpen zijn om de luidheid van geluiden te verminderen, tenzij ze zich in een extreem luide omgeving bevinden. Deze apparaten kunnen leiden tot verhoogde gevoeligheid. Als een kind leed of ongemak door geluid vertoont, haal het kind dan uit de buurt en troost haar. Kinderen kunnen meer gewend raken aan geluiden als ze worden aangemoedigd om geluid te maken door te klappen of te spelen met apparaten die geluiden maken. Ouders moeten de leerkrachten van hun kind informeren over de toestand en toestemming vragen voor hun kind om het klaslokaal te verlaten als ze pijnlijke geluiden ervaart.
