Als u regelmatig zalm eet, bent u zich waarschijnlijk goed bewust van de mogelijke gezondheidseffecten van kwik. Meestal is zalm beschikbaar als wild of als boerderij grootgebracht. Wanneer er keuzes beschikbaar zijn, kunt u zich afvragen of er verschillen zijn tussen de twee bronnen wat betreft het kwikgehalte, vooral als u zwanger bent of in de vruchtbare leeftijd.
Kwik versus methylkwik
Een belangrijk onderscheid moet gemaakt worden tussen kwik en methylkwik. Kwik komt van nature voor in het milieu. Vulkanen en geologische afzettingen kunnen van nature voorkomend kwik bevatten, volgens de U.S. Geological Survey. Door mensen gemaakte bronnen omvatten emissies van de industrie. Deze uitstoot in de lucht valt uiteindelijk naar het aardoppervlak, verontreinigende stoffen en oppervlaktewater. Wanneer kwik aquatische rijkdommen binnendringt, zoals de waterlichamen die wilde zalm huisvesten, initiëren bacteriën een chemische reactie die kwik omzet in zijn giftige vorm, methylkwik. Dit is de vorm van kwik in wilde zalm die gezondheidsproblemen oproept.
Gezondheidsrisico's en voordelen
Wilde zalm is een uitstekende bron van omega-3-vetzuren. Volgens het Journal of the American Medical Association kunnen omega-3-vetzuren uw bloeddruk verlagen en uw risico op het ontwikkelen van een hartaandoening verminderen. U moet echter uw consumptie van wilde zalm controleren als u zwanger bent of borstvoeding geeft. Methylkwik in wilde zalm kan zich ophopen in de weefsels van uw lichaam. Het kan een negatieve invloed hebben op het ontwikkelende brein en het zenuwstelsel van uw baby.
Farm-Raised vs. Wild Salmon
Wanneer u zalm koopt of uit eten gaat, is het belangrijk dat u de herkomst van de vis kent. Een studie van 2004 in het tijdschrift Science ontdekte dat gekweekte zalm significant hogere niveaus van contaminanten had dan hun wilde tegenhangers. Het onderzoek ging zelfs zo ver dat werd gesuggereerd dat de gezondheidsrisico's mogelijk groter zijn dan de gezondheidsvoordelen van het eten van zalm.
Geografische locatie
Geografische locatie speelt een belangrijke rol in het kwikgehalte van zalm, zowel in de vrije natuur als in de boerderij. In de studie van 2004 werd vastgesteld dat Europese gekweekte zalm meer hoeveelheden kwik bevatte. In termen van wilde zalm, erkent het Amerikaanse Environmental Protection Agency (EPA) soortgelijke varianten met zijn Fish Advisories-webpagina, die informatie geeft over mogelijke gevaren van het consumeren van wilde zalm uit bepaalde gebieden. Variaties kunnen bestaan vanwege industriële concentratie, evenals geologische factoren.
Zalm Consumptie Richtlijnen
De EPA en de Food and Drug Administration, of FDA, erkennen zalm als een kwikarme vis. Toch zijn de huidige aanbevelingen om niet meer dan 12 ounce laag-kwikvis per week te consumeren. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen wilde en gekweekte vis. Een studie van 2008 gepubliceerd in Environmental Toxicology and Chemistry bevestigde de effectiviteit van het groeperen van wilde en gekweekte zalm. De studie vond verwaarloosbare verschillen in kwikgehalte tussen de twee bronnen van zalm in Brits-Columbia, waardoor zalm een veilige bron van omega-3-vetzuren werd. Het is duidelijk dat de beste manier om wilde zalm veilig te eten is om zich te houden aan de FDA-richtlijnen en alert te blijven op lokale visadviezen.
