Verminderde beweging in een gezamenlijk resultaat in verminderd vermogen om die verbinding volledig te gebruiken. De enige manier om te weten of het functionele bewegingsbereik in een gewricht beperkt is, is het gewricht in rust en aan het einde van de beweging te meten. Voltooi dit met een goniometer en een assistent of een fysiotherapeut. Als de beweging beperkt is en een verminderde functie veroorzaakt, werk dan om de beweging in het gewricht te verbeteren.
Definitie
Het bewegingsbereik van een gewricht wordt meestal gemeten met behulp van actieve of functionele metingen en passieve metingen. Functionele metingen van een gewricht worden beoordeeld wanneer een persoon het gewricht en lichaam zelf verplaatst. Pijn en de hoeveelheid beweging worden altijd bewaakt en genoteerd. Passieve beweging is wanneer de examinator het gewricht verplaatst zonder de hulp van de persoon die wordt onderzocht.
Belang
Verschillende bewegingsmetingen worden uitgevoerd om te beoordelen hoe goed een gewricht functioneert. Vaak worden deze metingen gedaan door een fysiotherapeut na een ongeval of letsel aan een lichaamsdeel. Deze functionele en passieve metingen helpen de behandelende arts en therapeut de hoeveelheid verbetering te volgen en kunnen helpen bij het stellen van behandelingsdoelen bij het genezen van een gewond gewricht.
Metingen uitvoeren
Een goniometer is nodig om metingen van een verbinding uit te voeren. De goniometer heeft twee armen aangesloten op een hoekmeter. De onderzoeker plaatst de hoekmeter in het midden van het gewricht en beweegt vervolgens een van de armen terwijl de onderzochte persoon haar lichaamsdeel verplaatst. Het functionele bewegingsbereik wordt uit de hoekmeter genomen in de vorm van een meting van het aantal graden van beweging dat het gewricht toestaat. Een voorbeeld hiervan is de meting van de knieflexie. De te onderzoeken persoon moet beginnen met haar been recht en de voet zo dicht mogelijk bij de billen brengen. Hoe ver ze haar knie buigt zou haar functionele bewegingsbereik van knieflexie zijn.
In vergelijking met Normaal
Metingen moeten worden vergeleken met wat wordt geaccepteerd als anatomisch normaal en de andere kant van het lichaam indien mogelijk. Volgens het Department of Social and Health Services van de Washington State University zijn de volgende algemeen geaccepteerde anatomische metingen: Back-Flexion 90 graden, extensie 25 graden, laterale flexie 25 graden. Nekflexie 50 graden, verlenging 60 graden, laterale flexie 45 graden, rotatie 80 graden. Hip-Flexion 100 graden, extensie 30 graden, adductie 20 graden, abductie 40 graden. Knie-Flexion 150 graden. Schouder-flexie 150 graden, verlenging 50 graden, adductie 30 graden, abductie 150 graden. Elleboogflexie 150 graden, verlenging 0 graden. Onderarm-pronatie 80 graden, supinatie 80 graden. Enkel-dorsaalflexie 20 graden, plantarflexie 40 graden, inversie 30 graden, eversie 20 graden. Polsflexie 60 graden, verlenging 60 graden, ulnaire afwijking 30 graden, radiale afwijking 20 graden.
Voorzorgsmaatregelen
Als het bewegingsbereik, de pijn of het vreemde gevoel bij beweging van een gewricht afneemt, raadpleeg dan een arts om opties te bespreken om de beweging te verbeteren en de pijn te verminderen.
