De alvleesklier en de lever hebben beide een belangrijke rol bij de vertering van voedsel. Wanneer u eet, activeren signalen van uw spijsverteringskanaal beide organen om de stoffen af te scheiden die nodig zijn om voedsel te verteren. Deze chemicaliën mogen alleen worden uitgescheiden als ze nodig zijn om te voorkomen dat de bronnen van zowel de lever als de alvleesklier worden verspild.
Pancreatische sapfunctie
De alvleesklier produceert een aantal verschillende speciale eiwitten die bekend staan als enzymen. Een van deze enzymen, bekend als amylase, is nodig om zetmeel af te breken, ook wel amylose genoemd. De alvleesklier produceert ook een aantal verschillende enzymen die eiwitten afbreken; deze enzymen worden geactiveerd door een ander enzym dat bekend staat als pepsine. Ten slotte scheidt de pancreas een enzym af dat bekend staat als lipase, wat nodig is om vetten af te breken.
Pancreatic Juice Secretion
Omdat de pancreas zoveel enzymen uitscheidt, is het belangrijk dat pancreassap alleen wordt uitgescheiden als er voedsel is dat moet worden verteerd. Drie chemicaliën stimuleren de pancreas: cholecystokinine, secretine en gastrine. Cholecystokinine wordt gemaakt door cellen in de darmen wanneer eiwitten en vetten worden gedetecteerd in het spijsverteringskanaal. Deze zelfde cellen maken ook nog een hormoon, secretine, dat de pancreas stimuleert. Ten slotte zorgt gastrine, dat wordt gesynthetiseerd door cellen in de maag, ervoor dat de alvleesklier zijn spijsverteringssappen vrijkomt.
Gal functie
Als je begrijpt wat de uitscheiding van gal stimuleert, moet je de rol van gal in het spijsverteringskanaal begrijpen. Vetten en oliën mengen zich niet goed met vloeistoffen op waterbasis, waaronder de stoffen die in het spijsverteringskanaal worden aangetroffen. Dit zorgt ervoor dat vet grote bolletjes vormt, wat voorkomt dat lipase efficiënt werkt en de intestinale absorptie van vetten nadelig beïnvloedt. Gal scheidt deze bolletjes door te dienen als een brug tussen watermoleculen en vetmoleculen.
Galafscheiding
Gal wordt gemaakt door de lever en wordt opgeslagen in de galblaas. Als u vetten eet, stimuleren vetzuren in uw darmen de secretie van cholecystokinine. Dit hormoon doet de galblaas samentrekken en ontspant ook een structuur die bekend staat als de sfincter van Oddi, waardoor gal in de dunne darm kan stromen. Wanneer gedeeltelijk verteerd voedsel in de dunne darm wordt gedeponeerd, veroorzaakt het overgebleven maagzuur de productie van secretine, wat ook de galblaas activeert.
