Het concept van antibacteriële handgels, of handdesinfectiemiddelen, werd gepostuleerd door Lupe Hernandez, RN in 1966 toen ze ontdekte dat alcohol via gel geleverd kon worden. Maar het was pas in de late jaren 90 dat handgels de commerciële markt troffen. Nadat de CDC op alcohol gebaseerde gels had verklaard dat ze geschikt waren voor het doden van griep- en virusveroorzakende ziektekiemen, kwamen handgels in het bezit van talloze moeders, onderwijzers en iedereen die zich zorgen maakte over ziektekiemen.
Op alcohol gebaseerde antibacteriële gels
Antibacteriële handgels zijn er in twee vormen: alcoholvrij en alcoholvrij. Op alcohol gebaseerde gels zijn de enige soorten handgels die worden gebruikt in zorginstellingen en de enige die worden aanbevolen door de CDC. Isopropyl en ethylalcohol zijn de twee meest voorkomende ingrediënten die worden aangetroffen in op alcohol gebaseerde ontsmettingsmiddelen. Met een zuiverheid van 60 tot 80 procent kan ethylalcohol virussen doden die tuberculose en griep veroorzaken. Isopropyl en ethylalcohol samen zijn ook bewezen effectief tegen de virussen die hepatitis B, herpes en HIV veroorzaken.
Alcoholvrije antibacteriële gels
Benzalkoniumchloride en triclosan worden vaak aangetroffen in alcoholvrije antibacteriële gels, die populaire alternatieven werden voor de op alcohol gebaseerde gels en hun drogende effecten. Benzalkoniumchloride is een chemisch antisepticum dat wordt gebruikt om infecties te voorkomen die worden veroorzaakt door kleine snijwonden. Triclosan is een antibacterieel middel en fungicide. Bij juist gebruik zijn beide ingrediënten effectief bij het doden van de virussen die Staphylococcus aureus veroorzaken, evenals schimmels, gisten en protozoa.
Inactieve ingrediënten in antibacteriële gels
Water is een belangrijk inactief ingrediënt in antibacteriële gels, net als propyleenglycol, dat wordt gebruikt om overtollig water te absorberen met behoud van vocht. Op alcohol gebaseerde gels kunnen polyacryl als een verdikkingsmiddel omvatten. Om de uitdrogende effecten van alcohol tegen te gaan, gebruiken sommige fabrikanten bevochtigingsmiddelen zoals glycerine en aloë vera, en essentiële oliën zoals tea tree-olie en mandarijnolie. Sommige gels kunnen "geurstof" bevatten, wat meestal een verzamelnaam is voor elke combinatie van chemicaliën die wordt gebruikt om een geur te creëren. Aanvullende inactieve ingrediënten kunnen carbomeer, aminomethylpropanol, isopropylmyristaat of tocoferylacetaat omvatten.
Controversie rondom alcoholvrije gels
In december 2013 heeft de FDA een regeling voorgesteld om fabrikanten van antibacteriële producten op basis van niet-alcoholische dranken te verplichten om aan te tonen hoeveel efficiënter deze reinigingsmiddelen zijn dan gewone zeep; ze moeten ook bewijzen dat hun producten veilig zijn voor langdurig gebruik, omdat een deel van de actieve ingrediënten al lang als gezondheidsrisico's wordt beschouwd. Triclosan, in het bijzonder, werd in 1978 onderzocht voor meerdere gezondheidskwesties, waaronder endocriene verstoring, maar de chemische stof werd nooit verwijderd uit commercieel gebruik. Er bestaat ook bezorgdheid dat zowel triclosan als benzalkoniumchloride pathogene bacteriën resistenter kunnen maken tegen antibiotica.
