De inzet is hoog in het Olympisch zwemmen, dus rechters onderzoeken de prestaties van elke zwemmer. De Federation Internationale de Natation of FINA stelt regels vast en handhaaft deze voor Olympische zwemevenementen. Als het internationale bestuursorgaan voor de zwemsport, beslist FINA waar wedstrijden moeten plaatsvinden en in welke vorm ze moeten volgen.
De opzet
Alle zwembaden die worden gebruikt voor Olympische zwemevenementen moeten een lengte hebben van 50 meter en hebben acht zwembanen, elk 2,5 meter breed. De minimale zwembaddiepte is 2 meter. Concurrenten gebruiken verhoogde startblokken van waaruit ze duiken starten voor de freestyle-, schoolslag- en vlinderevenementen. Rugslag concurrenten beginnen in het zwembad en duwen af wanneer de startzoemer klinkt. Elektronische timerblokken die onderwater zijn geplaatst, zorgen ervoor dat een zwemmer aan het einde van een race in aanraking komt. Open water races kunnen plaatsvinden in zout water of zoet water en in oceanen, meren of rivieren.
Wedstrijdofficials
Olympisch zwemmen is afhankelijk van een klein leger van officials om ervoor te zorgen dat de race resultaten eerlijk en accuraat zijn. Eén scheidsrechter houdt toezicht op de hele operatie. Olympische regulerende teams omvatten viertakrechters die op zoek zijn naar onregelmatigheden in acceptabele beroerte-mechanica, twee racebegeleiders, twee leidende beurtambtenaren en twee speciale beurtinspecteurs voor elk uiteinde van elke rijstrook die controleren of elke zwemmer de muur raakt en correct draait. Open water races vullen technisch personeel aan met veiligheids- en medische officieren.
Zwem evenementen
Zwemmers concurreren in totaal 34 evenementen, gelijk verdeeld tussen vrouwelijke en mannelijke concurrenten. Van alle evenementen vindt alleen de 10K buiten het zwembad in open water plaats. Schoolslag, rugslag en vlinderraces vereisen dat zwemmers de toegewezen slagen gebruiken. Alleen met freestyle kun je je slag kiezen, meestal de borstcrawl, de snelste van de vier competitieve slagen. Racers kunnen tot 15 meter onder water zwemmen na de eerste duik en na een slag van de muur te hebben geduwd. Elke zwemmer wiens hoofd er niet in slaagt om het oppervlak van het water op 15 meter te breken, heeft te maken met eliminatie.
Regelingen voor zwemkleding
In 2010 verbood FINA de hightech, ultradichte bodysuits die zwemmers droegen tijdens de Olympische Spelen van 2008 in Beijing en de Wereldkampioenschappen zwemmen in 2009. De ondoordringbare, polyurethaan en neopreen pakken stootten water af en boeiden samengeperste lichamen. Zwemmers die de pakken droegen, wonnen races en verbrijzelden wereld- en Olympische records, die in ongekende aantallen vielen. Ambtenaren, fans en sommige zwemmers concludeerden dat de pakken de resultaten van de race onterecht beïnvloedden. Momenteel moeten pakken voornamelijk worden gemaakt van geweven stof in plaats van polyurethaan of neopreen. Herenpakken kunnen alleen van de taille tot de knieën reiken. Vrouwen kunnen pakken dragen die zich uitstrekken van de borst tot de knieën.
Regels tegen parafernalia
FINA vult zwemregels aan met enkele verboden die vanzelfsprekend lijken. Zwemmers moeten de race in dezelfde baan beëindigen als waarin ze begonnen zijn. Zwemmers kunnen niet aan de rijstrook trekken om zichzelf voort te stuwen, noch kunnen ze tijdens de race langs de bodem van het zwembad lopen. Regels verbieden alle drijf- of voortstuwingsinrichtingen, wat betekent dat Olympiërs geen zwemvliezen, zwemvliezenhandschoenen of handpeddels kunnen gebruiken.
