Koolhydraten zijn voedingsmiddelen met suikers en zetmeel, waaronder de gezonde voedingsvezels in volle granen en de snel opneembare eenvoudige suikers in snoep. Koolhydraatvertering begint in de mond en verloopt via het spijsverteringskanaal, omdat de meeste koolhydraten worden opgesplitst in hun eenvoudigste vormen voor gebruik als brandstof. Onoplosbare vezelvormen worden geëlimineerd door uitscheiding.
Mond
Het verbreken van de lange polysaccharideketens van complexe koolhydraten begint in de mond, met het enzym speekselamylase. Kauwen breekt fysisch koolhydraten in kleinere stukjes, waardoor meer oppervlakte ontstaat voor speekselamylase om te beginnen werken. Na het kauwen worden de koolhydraten ingeslikt en gaan door de slokdarm naar de maag, waar maagzuur de werkzaamheid van speekselamylase stopt. Er vindt geen extra koolhydraatvertering plaats totdat het mengsel vanuit de maag in de dunne darm terechtkomt, volgens het Online Advanced Anatomy and Physiology-programma van de University of Wisconsin.
ingewanden
In de dunne darm blijft een enzym genaamd pancreasamylase, vrijgemaakt uit de pancreas, lange saccharideketens afbreken van complexe koolhydraten in disacchariden, of tweemoleculaire suikers zoals sucrose. Aanvullende enzymen - lactase, maltase en sucrase - breken vervolgens disacchariden af tot monosacchariden, of suikers met een enkel molecuul zoals glucose. Geraffineerde koolhydraten zoals witte bloem en suiker worden snel verteerd en grotendeels snel geabsorbeerd in het bovenste uiteinde van de dunne darm, volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties. Complexere, minder gemakkelijk verteerbare koolhydraten zoals volle granen worden verteerd naar het onderste deel van de dunne darm, nabij het ileum. De villi, of kleine vingerachtige uitsteeksels in de darm en ileum die verteerde materialen absorberen, variëren afhankelijk van of het dieet rijk is aan geraffineerde of volkoren koolhydraten.
Lever
Zodra koolhydraten worden afgebroken door spijsverteringsenzymen tot monosacchariden, worden deze monosacchariden geabsorbeerd door de lever en opgeslagen als brandstof om door het lichaam te worden gebruikt. Een molecuul, een natriumafhankelijke hexose-transporter genaamd, verplaatst een enkel glucosemolecuul samen met twee natriumionen naar de epitheelcellen van de darmwand. Natrium wordt vervolgens uitgewisseld uit de cel en in de bloedbaan door kalium, en de vrijgekomen glucose wordt verplaatst naar de bloedsomloop door een glucosetransporteur, volgens de Colorado State University. Van daaruit verplaatst de glucose zich naar de lever totdat deze nodig is als energie voor lichaamsfuncties.
Vezel
Voedingsvezel is een complexe vorm van koolhydraten die onverteerd door het lichaam gaat. Hoewel voedingsvezels uit polysacchariden bestaan, bevat het menselijk lichaam geen enzymen die het in absorbeerbare componenten afbreken. Voedingsvezels trekken water in de darmen, verzachten ontlasting voor een gemakkelijkere uitscheiding en helpen constipatie en aambeien af te weren, volgens de Cornell University Gannett Health Services. Voedingsvezels kunnen ook de vertering van koolhydraten vertragen, waardoor suikers langzamer in de bloedbaan kunnen komen; dit helpt hyperglycemie voorkomen.
