Elke keer dat u oefent, gebruikt u de grote spiergroepen in uw boven- en onderlichaam om te rennen, zwemmen, fietsen of traplopen. Deze spieren hebben meer zuurstof nodig om cellulaire energie te produceren en je hart is het orgaan dat die zuurstof via je bloed aflevert. Hoe uitdagender de oefening, hoe meer zuurstof je spieren nodig hebben en hoe sneller je hart moet werken.
Fysiologische invloeden
De belangrijkste redenen voor de hartslagrespons om te oefenen zijn fysiologisch, wat betekent dat het normale functies van uw orgaansystemen zijn. Verhoogde activiteit in de zenuwen van uw werkende spieren veroorzaakt een toename van de activiteit van het sympathische zenuwstelsel.
Het sympathische zenuwstelsel induceert wat bekend staat als de stress, of vecht of vlucht, reactie, die een verhoogde hartslag omvat, evenals verhoogde bloeddruk, lichaamstemperatuur en vertraagde vertering, naast andere veranderingen. Hoe harder je oefent, hoe hoger je sympathische zenuwactiviteit en dus hoe hoger je hartslag.
Naast een toename van de sympathische zenuwactiviteit, zorgt oefening ervoor dat uw lichaam stresshormonen vrijmaakt. De belangrijkste stresshormonen zijn epinephrine en norepinephrine, die beide ook bijdragen aan de hartslagrespons tijdens inspanning.
Milieu invloeden
Bepaalde omgevingscondities kunnen van invloed zijn op de reactie van uw hartslag om te oefenen. Bijvoorbeeld, oefenen wanneer het erg warm of koud is, verhoogt typisch uw hartslagrespons om te oefenen. Als het warm is, moet je hart bloed naar je huidoppervlak pompen om te koelen en bovendien zuurstof aan je spieren te geven.
Extreme koude induceert een verhoogde hartslagrespons omdat uw bloedsomloop harder moet werken om u warm te houden en uw bloedvaten vernauwd raken. Vernauwde bloedvaten zorgen ervoor dat bloed minder snel stroomt en dat het hart daardoor sneller moet pompen, om voldoende zuurstofrijk bloed door deze smalle slagaders te krijgen.
Hoge hoogte veroorzaakt een toename van uw hartslag omdat er minder zuurstof in de lucht is; dus, je hart moet harder werken om genoeg zuurstof naar je spieren te brengen.
Oefening
Het soort oefening dat u doet, heeft invloed op uw hartslag. Oefeningen waarbij uw bovenlichaam wordt gebruikt, zoals langlaufen, veroorzaken meestal een verhoogde hartslagrespons in vergelijking met oefening van het lager lichaam.
Deze grotere respons is omdat je armen kleinere bloedvaten bevatten en wanneer ze tijdens het sporten vernauwd zijn, moet je hart harder werken om voldoende zuurstof te leveren aan de spieren die ze leveren.
Je lichaamspositie beïnvloedt ook je hartslagrespons. Oefening gedaan in een horizontale positie, zoals zwemmen, resulteert in een lagere hartslagreactie omdat uw hart niet hoeft te werken tegen de zwaartekracht om bloed naar uw bovenlichaam en hersenen te brengen.
Lange termijn effecten
Oefeningstraining gedurende lange perioden kan van invloed zijn op de reactie van uw hartslag om te oefenen. Iemand die niet zo geconditioneerd is, heeft een sterkere hartslagrespons dan iemand die fysiek fit is.
Het menselijk lichaam is geëvolueerd om te proberen in homeostase te blijven - of een toestand van evenwicht - omdat het energie bespaart. Als u consequent oefent, past uw lichaam zich aan op manieren die het ook in tijden van fysieke stress meer homeostatisch houden.
Sommige van deze methoden omvatten een efficiënter gebruik van zuurstof in de spieren, krachtiger pompen van het hart en meer ontspannen, elastische bloedvaten. Dus als u getraind bent, zal uw hartslag tijdens de oefening nog steeds toenemen, maar u zult moeten oefenen met hogere intensiteiten om dezelfde hartslag te krijgen als toen u niet getraind was.
