Heb je ooit een cracker in je mond laten zitten zonder erop te kauwen en merkte je een zoete smaak op je tong op? Die smaak is het resultaat van een enzym dat de cracker probeert af te breken. Enzymen werken door het hele maag-darmkanaal om de lange ketens van een koolhydraat te hydrolyseren en ze in kleinere ketens te maken. Het uiteindelijke doel van het verteren van koolhydraten is om hun structuur te ontleden in kleinere moleculen die je lichaam kan absorberen.
Spijsvertering en absorptie
Het doel van het verteren en absorberen van suikers en zetmeel is om ze continu af te breken in kleinere en kleinere moleculen die je lichaam kan absorberen en gebruiken. Grotere zetmeelmoleculen, of complexe koolhydraten, vereisen een uitgebreide afbraak. Eenvoudige koolhydraten of suikers vereisen één afbraakproces of helemaal geen.
Afbreken
Koolhydraatvertering begint in je mond met de hulp van een stof genaamd "speekselamylase", een enzym dat zetmeel afbreekt in kleinere glucosemoleculen die "dextrines" worden genoemd. Dextrines worden soms gebruikt als een verdikkingsmiddel in voedsel. De kleinere ketens van zetmeel of dextrines worden verder afgebroken tot polysacchariden en vervolgens maltose.
Hoofdspijsvertering
Hoewel de spijsvertering met koolhydraten in de mond begint, vindt het meeste werk plaats in de dunne darm. Met het werk van drie verschillende enzymen worden koolhydraten afgebroken van polysacchariden tot kortere glucoseketens en disachariden. Enzymen in het buitenmembraan van de darmcel voeren de uiteindelijke ontmanteling van de koolhydraten uit. Deze enzymen zijn maltase, die maltose afbreekt tot glucose; sucrase, dat sucrose afbreekt tot glucose en fructose; en lactase, dat lactose afbreekt tot glucose en galactose.
Vezel
Vezels blijven hangen in de maag en vertragen de maaglediging, waardoor een gevoel van volheid of verzadiging wordt bevorderd. In je dikke darm, uren nadat je klaar bent met eten, zijn de meeste suikers en zetmelen verteerd. De vezel is het enige deel van het koolhydraat dat in je spijsverteringskanaal achterblijft. Het trekt water aan, dat de ontlasting verzacht voor doorgang zonder te spannen.
