Schouder labrum tranen zijn relatief nieuw in de lijst met verwondingen aan sportmedicijnen, voornamelijk vanwege de voortdurende vooruitgang van arthroscopische chirurgische technieken volgens de EOrthopod-website. Schouder labrum tranen komen voor bij sporten waarbij repetitieve overheadsituaties of bewegingen zijn betrokken of bij direct trauma, zoals landen op je schouder tijdens het duiken om een bal te vangen. Instabiliteit van de schouder na een subluxatie of dislocatie kan leiden tot een eventuele labratale traan.
Schouder anatomie
De schouder is het meest mobiele en flexibele gewricht in het lichaam. Deze bewegingsvrijheid maakt het helaas gevoelig voor verwonding en instabiliteit. Drie botten vormen het schoudergewricht, de scapula of het schouderblad, de humerus of arm en het sleutelbeen of sleutelbeen. Hoewel het gewricht wordt beschouwd als een kogelgewricht, wordt de glenoïdholte van de schouderblad die de kop van de humerus opneemt relatief vlak geacht. Het labrum, dat een zacht vezelig kraakbeen is, werkt als een verlengstuk van de glenoïdholte en vormt een ring om het contactoppervlak te vergroten en extra ondersteuning te bieden aan het schoudergewricht. Verschillende schouderbanden en spierpezen hechten zich aan het labrum voor extra ondersteuning.
Symptomen en schadeclassificatie
Symptomen van een labiale traan omvatten een aanstekelijk gevoel tijdens bewegingen van bovenaf met pijn, zwakte, verlies van bewegingsbereik en schouderinstabiliteit. Het ongemak is meestal moeilijk te lokaliseren en er is geen zichtbare zwelling. Labrum-tranen worden ingedeeld naar het gebied waarin ze voorkomen. Volgens de American Association of Orthopaedic Surgeons, of AAOS, vindt een SLAP-scheur, of superieure labrum anterieur naar posterior, plaats op de bovenste helft van het labrum van voor naar achter. Een Bankart-scheur is het tegenovergestelde, een scheur in de onderste helft van het labrum van voor naar achter. SLAP-laesies zijn meestal het gevolg van herhaalde verwondingen en kunnen de ontsteking van de bicepspees omvatten. Een Bankart-traan wordt vaker geassocieerd met een anterieur-inferieure subluxatie of dislocatie die ook het inferieure glenoïde ligament kan scheuren.
Behandeling
Na een positieve diagnose van een labiale traan door magnetische resonantie beeldvorming, of MRI, zal de behandeling in eerste instantie fysieke therapie omvatten om pijn en ongemak te verminderen en normale beweging en kracht te herwinnen. Afhankelijk van de eisen van uw sport of werk, kan een operatie nodig zijn om de scheur te herstellen en de schouder te stabiliseren. Chirurgie wordt artroscopisch uitgevoerd en omvat het hechten van het labrum op zijn plaats. Elke bijkomende schade die wordt vastgesteld tijdens operaties aan de pezen en ligamenten zal ook worden aangepakt.
Rehabilitatieprotocol en oefeningen
Katroloefeningen om zijn schouder te versterken Na de operatie zal uw arts u voorzien van een behandelprotocol om uw schouder op de juiste manier te rehabiliteren. Elke chirurg heeft zijn eigen protocol, maar het omvat over het algemeen vier fasen. Ten eerste is immobilisatie, voor maximaal vier weken. Ten tweede is herstel, dat vier tot zes weken na de operatie duurt. Derde is het versterkende stadium, zes tot 12 weken na de operatie. Eindelijk keert u terug naar uw werk of uw sport van vier tot zes maanden na de operatie.
Immobilisatie Tijdens de immobilisatiefase moet de draagband of schouderstabiliserende beugel te allen tijde worden gedragen, behalve tijdens de hygiëne en tijdens fysiotherapie. Om te beginnen zal uw therapeut u starten met passieve bewegingsoefeningen waarbij geen spieractivatie nodig is. Je schouderoperatie zou je niet moeten beletten om normale bewegingsvrijheid en versterkende oefeningen voor de hand, pols en elleboog te doen. Oefeningen zoals knijpen in een bal, gripversterkende en lichtgewicht biceps krullen met schouder aan uw zijde kunnen worden gedaan met weinig of geen pijn in uw schouder. Isometrische oefeningen worden in deze fase gestart. Je elleboog tegen de muur drukken om de ontvoerderspieren te versterken, is een veel voorkomende oefening.
Herstel Tijdens deze fase hoeft de tilband niet meer nodig te zijn en kunt u actieve bewegingsoefeningen in alle vlakken beginnen. je vingers tegen de muur lopen of een stok gebruiken om de arm te helpen en te geleiden terwijl je hem boven je hoofd tilt zijn twee typische oefeningen. Uw therapeut zal u actief helpen door middel van een aantal bewegingsoefeningen om te zorgen voor een juiste spieractivatie en compensatie te verminderen. Progressieve spierversterkingsoefeningen met behulp van slangen en katrollen wegen in alle richtingen tegen weerstand zullen ook deel uitmaken van deze revalidatiefase. Ga door met je pols, hand en elleboogversterkende oefeningen.
Versterking In deze fase van uw revalidatie wordt een volledig bewegingsbereik verwacht, zowel actief als passief. Versterkende oefeningen met de katrollen worden steeds moeilijker en de introductie van oefeningen voor vrije gewichtschouder begint in deze fase. Een belangrijk onderdeel van revalidatie is proprioceptieve oefeningen. Proprioceptieve oefeningen zijn reactionaire oefeningen zoals de onderhandse tennisbal-toss of rebounder-oefeningen met een minitrampoline die de schouder dwingen om instinctief te reageren.
Terug naar werk of sport Een volledig bewegingsbereik is een vereiste of een terugkeer naar werk of sport. Kracht, kracht en uithoudingsvermogen moeten vergelijkbaar zijn met de niet-verwonde arm en de introductie van sport of werkspecifieke oefeningen voor uiteindelijke terugkeer is essentieel om hersenschade te voorkomen.
Afhankelijk van de eisen die u aan uw werk of sport stelt, kan uw herstel van 4-6 maanden na de operatie plaatsvinden. Het volgen van het chirurgisch protocol met behulp van uw fysiotherapeut zorgt voor een veilige en ongevaarlijke terugkeer naar uw werk of spel.
