Cambridge Dieetidentificatie
Het Cambridge dieet werd oorspronkelijk bedacht in de jaren 70 door Alan Howard, die chemicus was aan de universiteit van Cambridge in Groot-Brittannië. Het Cambridge dieet is gedeeltelijk gebaseerd op het VLCD (zeer caloriearm dieet) en is grotendeels vloeibaar, met laagcalorische soepen, shakes en maaltijdvervangende repen die de basis vormen van het dieet. Dit dieet biedt de meeste calorieën door middel van vloeibare supplementen, die ook zijn versterkt met vitamines om ondervoeding te voorkomen. Mensen met dit dieet consumeren dagelijks tussen de 400 en 800 calorieën en het dieet wordt voortgezet totdat het individu zijn streefgewicht bereikt, volgens DietSpotlight.com. Het dieet was erg populair in de jaren 1980, schreef de New York Times-schrijver Jane E. Brody in een artikel van 16 november 1983, maar kreeg te maken met een aanzienlijke weerslag van bezorgdheid over de veiligheid en beschuldigingen van valse reclame.
Cambridge Diet Claims
Aanhangers van het dieet wijzen erop dat de effecten werken zonder dat een dieetgebruiker hoeft te oefenen. Ze wijzen ook op de voordelen van het hebben van een dieet waarbij alle maaltijden van tevoren worden bereid en verpakt. Volgens de website van het bedrijf kan het Cambridge-dieet ook worden aangepast om beperkingen rond voedingallergieën te omzeilen. Een van de aspecten van het Cambridge-dieet is dat het volgens DietSpotlight gebruik maakt van een aandoening die bekend staat als ketose. Ketose treedt op wanneer het lichaam geen glucose heeft, waardoor de lever vetten en lipiden afbreekt in ketonen, die kunnen worden gebruikt als een alternatieve energiebron. Door voor te zorgen dat de glucosespiegels laag blijven, beweren voorstanders van het Cambridge-dieet dat vet zeer snel kan worden verbrand. Het Cambridge dieet is gericht op de morbide obesitas en extreme resultaten zijn gemeld (ongeveer 30 kilo gewichtsverlies in één maand). De Cambridge Diet's website legt ook uit dat mensen die op zoek zijn naar het dieet van Cambridge, vanwege de beperkingen die het dieet oplegt, speciale voedingsdeskundigen van Cambridge Diet moeten ontmoeten en mogelijk regelmatig vergaderingen met deze voedingsdeskundigen moeten hebben om te monitoren.
Cambridge dieetveiligheid
Veel artsen zijn terughoudend in of weigeren het Cambridge-dieet aan te bevelen vanwege de zeer beperkende aard ervan. Over het algemeen bevelen artsen aan dat patiënten ten minste 1200 calorieën per dag consumeren, zegt DietSpotlight, terwijl het Cambridge-dieet slechts 400 tot 800 oplevert. Dit roept bezorgdheid op over de veiligheid omdat dat niveau van caloriebeperking gevaarlijk dicht bij de honger ligt, schreef Brody. Een ander gevaar van het Cambridge-dieet is de inductie van ketose, wat in wezen een metabolische onevenwichtigheid is. Volgens een artikel in de University of California Berkeley Wellness Letter, terwijl ketose de verbranding van vet veroorzaakt, wordt ook magere spiermassa verbrand, wat schadelijk kan zijn voor het lichaam. Sommige critici zijn ook bezorgd over het feit dat het snelle gewichtsverlies kan leiden tot het verlies van bepaalde essentiële voedingsstoffen, zoals kalium, calcium en natrium. Lage kaliumgehaltes kunnen leiden tot hartritmestoornissen en de dood. Tot slot, omdat het dieet veel van zijn eiwitten via zuivelproducten levert, zijn er zorgen over de effecten van dit dieet op mensen die lactose-intolerant zijn, zei Brody. Kortom, er zijn aanzienlijke gezondheidsrisico's verbonden aan het Cambridge dieet, meldde Brody, en het zou alleen onder de juiste omstandigheden (dat wil zeggen morbide obesitas, maar verder een goede gezondheid) en met zorgvuldig medisch toezicht moeten worden gebruikt.
