Een auto-immuunziekte is een ziekte waarbij het lichaam zijn eigen gezonde cellen begint aan te vallen, waarbij het ontstekingen en een overproductie van collageen veroorzaakt, een van nature voorkomend eiwit dat helpt om bindweefsel aan te maken en de elasticiteit van de huid te behouden. Terwijl sommige auto-immuunziekten een specifiek deel van het lichaam aanvallen, kunnen veel auto-immuunziekten verschillende organen in het lichaam aanvallen. De longen zijn een van de meest aangetaste organen.
Wegener's Granulomatosis
Wegener-granulomatose is een zeldzame aandoening waarbij de bloedvaten ontstoken raken en de bloedtoevoer naar verschillende organen wordt beperkt. Wegener-granulomatose treft meestal de longen en de bovenste luchtwegen. Het eerste teken van Wegener-granulomatosis komt voor in de luchtwegen en veroorzaakt kortademigheid. Naarmate de toestand verslechtert, ervaren mensen voortdurend loopneuzen, neusbloedingen, sinuspijn, oorinfecties, ophoesten van bloed, huidzweren, verlies van eetlust en pijnlijke gewrichten en zwelling.
Vroege diagnose en juiste behandeling versnelt hersteltijden tot enkele maanden. Artsen schrijven meestal corticosteroïden voor om ontstekingen onder controle te houden. In sommige gevallen kunnen geneesmiddelen zoals cyclofosfamide en azathioprine nodig zijn om het immuunsysteem te onderdrukken.
sarcoïdose
Sarcoïdose is een auto-immuunziekte waarbij zich kleine groepjes ontstekingscellen ontwikkelen in verschillende delen van het lichaam. Sarcoïdose treft meestal de longen, lymfeklieren, ogen en huid. De symptomen variëren afhankelijk van welk orgaan is aangetast en in hoeverre de ziekte is gevorderd. Gegeneraliseerde symptomen zijn aanhoudende hoest, kortademigheid, koorts, gewichtsverlies, kleine rode bulten op de armen, billen of gezicht, evenals artritis in de enkels, ellebogen, polsen en handen. Behandeling van sarcoïdose is misschien niet nodig als de patiënt geen symptomen vertoont. Artsen schrijven vaak corticosteroïden voor die de effecten van hormonen in het lichaam nabootsen die helpen ontstekingen onder controle te houden.
sclerodermie
Sclerodermie is een groep zeldzame, progressieve ziektes die te maken hebben met de verharding en aanscherping van huid- en bindweefsels. Volgens de MayoClinic.com hebben 250 mensen per miljoen een vorm van sclerodermie. Terwijl gelokaliseerde sclerodermie de huid aantast, kan systemische sclerodermie de inwendige organen zoals de longen, nieren, het hart en het spijsverteringskanaal aanvallen.
Sclerodermasymptomen variëren op basis van de oorsprong van de ziekte, maar kunnen ook gastro-oesofageale refluxziekte zijn die na verloop van tijd de slokdarm kan beschadigen. Huidveranderingen kunnen zwelling van de handen en vingers, verdikte plekken op de huid en aanscherping van de huid rondom de handen, het gezicht of de mond zijn. Mensen die lijden aan slerodermie kunnen ook een overdreven reactie op koude temperaturen of emotionele stress ervaren die een vernauwing veroorzaakt van de kleine bloedvaten van de handen en voeten, die verdoofdheid, pijn en verkleuring van de vingers en tenen veroorzaken. Dit staat bekend als het fenomeen van Raynaud. Er is geen remedie voor sclerodermie, maar behandelingen kunnen fysieke en bezigheidstherapie omvatten om de beweging en kracht te verbeteren, cosmetische procedures om het uiterlijk van huidlaesies en medicijnen te verminderen om bloedvaten te verwijden en de reactie van het immuunsysteem te onderdrukken.
