Tics, zoals het opruimen van de keel, hebben voornamelijk invloed op kinderen, maar kunnen doorgaan tot in de volwassenheid. Volgens Medline Plus komen tics drie tot vier keer vaker voor bij jongens dan bij meisjes en kunnen op een bepaald moment 1/4 van alle kinderen treffen. Tics kunnen van korte duur zijn of lijken te wijten aan chronische aandoeningen, zoals het syndroom van Tourettes. Raadpleeg uw arts als de tics van uw kind een negatieve invloed op zijn leven hebben.
tics
Tics zijn repetitieve, plotselinge en meestal onbeheersbare bewegingen of geluiden, zoals het opruimen van de keel, grimassen, loensen en neusrimpelen. Deze spastische bewegingen kunnen in elk deel van het lichaam van uw kind voorkomen, inclusief zijn handen, benen, gezicht en schouders, en kunnen slechts enkele spieren of veel spiergroepen treffen. Motorische bewegingen houden lichaamsbewegingen in, zoals het trekken van de arm en knipperen van de ogen; overwegende dat vocale tics uit vocale geluiden bestaan, zoals het opruimen van de keel, grommende of schreeuwende woorden. De meest voorkomende ticstoornis, voorbijgaande ticstoornis - die minder dan drie maanden duurt - treft tot 10 procent van de Amerikaanse kinderen, volgens een rapport uit 2010 van de American Academy of Child and Adolescent Psychiatry. Hoewel het minder waarschijnlijk is, kan uw kind last hebben van een chronische ticstoornis, die zich tijdens zijn leven kan voordoen en opnieuw kan verschijnen. Chronische tic-aandoeningen treffen ongeveer 1 tot 2 procent van de Amerikanen, volgens een rapport van Medline Plus van 2011.
Tourette syndroom
De tics van uw kind kunnen ook voorkomen door een psychische stoornis die het zenuwstelsel aantast, het zogenaamde Tourette-syndroom. Het syndroom van Gilles de la Tourette produceert zowel motorische als vocale tics, zoals throat clearing, en treft drie van de 1000 kinderen in de Verenigde Staten in de leeftijd tussen 6 en 17, volgens een rapport van 2011 van de Centers for Disease Control and Prevention. Deze aandoening komt vaak voor in combinatie met andere aandoeningen, zoals een obsessief-compulsieve stoornis en hyperactiviteitsstoornis met aandachtstekort. In feite meldt de CDC dat 79 procent van de kinderen met het syndroom van Gilles de la Tourette ook wordt gediagnosticeerd met ten minste één andere mentale, gedrags- of ontwikkelingsstoornis. Kinderen beginnen over het algemeen met het vertonen van de tics geassocieerd met dit syndroom in de leeftijd van 5 tot 10, die vaak verminderen of volledig verdwijnen in de adolescente jaren.
Milieu-effecten
De omgeving van uw kind kan bijdragen aan het aantal verbale tics dat hij ervaart. Onderzoek gepubliceerd in de herfst 2001 editie van de "Journal of Applied Behavior Analysis" observeerde de relatie tussen tic-gerelateerd praten en het aantal verbale en motorische tics bij jongens die lijden aan het syndroom van Gilles de la Tourette. Een 16-jarige jongen met gematigde tics en een 6-jarige jongen met milde tot matige tics werden op video gefilmd vanachter een one-way mirror, toen onderzoekers de jongens vroegen om hun tics te bespreken of vragen stelden die geen verband hielden met hun tics. Bevindingen wijzen uit dat vocale tics, zoals keelopruiming, in beide jongens aanzienlijk zijn toegenomen tijdens tic-talk en afnamen tijdens discussies over andere onderwerpen. Geen van beide jongens vertoonde echter significant verminderde motietics, zoals vingeruitrekking en voetstamping. Hoewel deze gegevens het reactieve effect van tic-talk op verbale tics ondersteunen, blijft het effect van tic-talk op motorische tics onbekend. Onderzoekers merkten op dat, ondanks het beperkte aantal proefpersonen, het nadelige effect van tic-talk op vocale tics duidelijk was bij beide deelnemers. Aanvullend onderzoek is nodig om het effect van omgevingsfactoren, zoals tic-talk, op het syndroom van Gilles de la Tourette te bepalen.
Behandeling
De behandeling voor uw kind hangt af van de ernst van haar tics en de nadelige gevolgen die dit heeft voor haar leven. Tics, inclusief keelopruiming, kunnen erger worden in tijden van opwinding, vermoeidheid, stress en in warme omgevingen. Volgens raad-gecertificeerde neuroloog Rami Grossmann kan het verminderen van stressvolle situaties kortstondige, tijdelijke ticstoornissen verlichten. Bovendien adviseert het kinderziekenhuis van Cincinnati om tics thuis te negeren, fysieke activiteiten aan te moedigen en uw kind gerust te stellen dat ze wordt geaccepteerd en geliefd. Hoewel de meeste tics meestal mild zijn, kunnen ernstige tics resulteren in een slecht gevoel van eigenwaarde en angstgevoelens. Uw arts kan medicatie aanbevelen als uw kind last heeft van spierpijn, sociale problemen, zoals pesten of plagen, of emotionele problemen, waaronder depressie. Extra behandelingsopties zijn onder meer steungroepen, psychologische counseling en gedragstherapieën.
