Koorts is vaak een teken van infectie ergens in het lichaam. Het is een belangrijke functie van het immuunsysteem dat soms dient om het binnenvallende organisme te doden. Mensen met diabetes zijn vatbaar voor verschillende soorten infecties. Het is belangrijk voor een persoon met diabetes om behandeling voor infectie of een chronische koorts van onbekende oorsprong te zoeken, omdat een acute ziekte diabetes moeilijker te hanteren kan maken.
Cystitis
Het Merck-handboek voor beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg wijst erop dat mensen met diabetes een verhoogd risico op urineweginfecties hebben. De ernst van dit type infectie is vaak slechter bij mensen met diabetes dan die bij een persoon zonder diabetes. Vaak beïnvloedt een urineweginfectie de blaas, een aandoening die cystitis wordt genoemd. Er kan zich een lichte koorts ontwikkelen met blaasontsteking en andere urineweginfecties. De behandeling bestaat meestal uit orale antibiotica. Merck geeft aan dat een persoon met diabetes een langere behandelingskuur nodig heeft.
Spruw
Lijster is een schimmelinfectie die voorkomt in vochtige delen van het lichaam, zoals de mond. MedlinePlus, een website beheerd door de National Institutes of Health, geeft aan dat een persoon met diabetes een verhoogd risico heeft spruw in de mond te krijgen, omdat verhoogde glucosespiegels in speeksel dienen als voedsel voor de gist. Orale lijsters kunnen lage koorts veroorzaken, verklaart de tekst: "Medisch-chirurgische verpleging." Een voorgeschreven anti-schimmel mondspoeling of zuigtablet wordt vaak voorgeschreven voor de behandeling van orale spruw.
Geïnfecteerde voetzweer
Voetproblemen zijn een ernstige zorg voor mensen met diabetes. Ze kunnen zich gemakkelijk ontwikkelen vanwege een combinatie van slechte bloedcirculatie en zenuwbeschadiging waardoor een klein probleem verergeren kan. Voetzweren kunnen gemakkelijk geïnfecteerd raken, gekenmerkt door roodheid, stinkende drainage of dood weefsel. Er kan koorts aanwezig zijn, maar soms krijgt een diabeet geen koorts ondanks infectie in een voetulcus, omdat de slechte bloedcirculatie de natuurlijke afweer van het lichaam niet bevordert. De behandeling van een geïnfecteerde voetulcus bestaat vaak uit antibiotica, plaatselijke medicatie en frequente verbandwissels. De arts moet mogelijk dood weefsel wegsnijden of uiteindelijk de voet amputeren als de behandeling niet succesvol is.
