Elektrolyten zijn cruciaal voor de functie van elke cel in het lichaam. Dit is de reden waarom elektrolyten strak worden gereguleerd, en waarom het lichaam aanzienlijke energie verbruikt om een constante balans tussen de verschillende elektrolyten te handhaven. Onder omstandigheden waarbij een ziekte zoals diabetes de metabolische functie verstoort, breekt het elektrolytenregelsysteem van het lichaam af. Aangezien de resultaten van verstoorde elektrolytenbalans ernstig kunnen zijn, is het beheer van elektrolyten een belangrijk probleem bij diabetische zorg.
elektrolyten
Elektrolyten zoals natrium, kalium, calcium, magnesium en chloride komen van mineralen in uw dieet. Zodra de mineralen zich in een wateromgeving bevinden, kunnen ze een elektrische lading dragen. De hoeveelheid van één elektrolyt ten opzichte van een ander is belangrijk voor hoe elke cel in het lichaam op het meest fundamentele niveau functioneert. Fysiologische functies zoals waterbalans, transmissie van zenuwsignalen en energieverbruik zijn slechts enkele voorbeelden die afhankelijk zijn van een fijne balans tussen de elektrolyten van het lichaam.
Elektrolytbestrijding
Als voedsel wordt verteerd, extraheert het lichaam en circuleert vervolgens elektrolyten in de bloedstroom om door alle weefsels te worden gebruikt. Elke cel dicteert de weefsels zijn behoefte aan bepaalde elektrolyten. Terwijl de weefsels de elektrolyten uit het bloed gebruiken, detecteren de nieren hun totale niveau, evenals de verhouding tussen de ene elektrolyt en de andere. De nieren stellen vervolgens de snelheid van elektrolytenretentie of uitscheiding in de urine bij om de serumelektrolytniveaus constant te houden. Tijdens bepaalde aandoeningen zoals uitdroging, diarree, nierfalen en diabetes, kunnen de nieren niet goed werken. Dit kan problemen met verwijdering of retentie van elektrolyten tot gevolg hebben. Wanneer dit gebeurt, kunnen de relatieve verhoudingen van elektrolyten veranderen, waardoor een opeenvolgende reeks van gebeurtenissen ontstaat met verschillende symptomen tot gevolg.
suikerziekte
Wanneer mensen het woord diabetes gebruiken, verwijzen ze meestal naar diabetes mellitus in plaats van naar zeldzamere vormen van de ziekte. Diabetes wordt gekenmerkt door hoge bloedglucosespiegels of hyperglycemie. Het is een gevolg van insulinedeficiëntie of het onvermogen van het lichaam om insuline te gebruiken. De gevolgen van diabetes zijn talrijk, variërend van metabole onbalans tot degeneratie van zenuwen en bloedvaten. Een van de belangrijkste problemen bij diabetes is dat de hoeveelheid glucose in het bloed de hoeveelheid elektrolyten kan compenseren. De associatie tussen bloedglucose en elektrolyten is een complexe en is gerelateerd aan een aantal andere factoren zoals leeftijd en aanverwante aandoeningen.
Elektrolytische verstoring
Elektrolyt onbalans bij diabetes is voornamelijk een gevolg van verhoogde bloedglucose. Bij hyperglycemie probeert het lichaam zichzelf te ontdoen van de overtollige bloedglucose door de urineproductie te verhogen. Verhoogd plassen produceert water en verlies van elektrolyten, waardoor het evenwicht van elektrolyten in het lichaam wordt verstoord. De balans is vooral verstoord tussen natrium en kalium. Symptomen van elektrolytenbalans omvatten hoofdpijn, vermoeidheid, spierpijn en prikkelbaarheid, volgens de Mayo Clinic. Naarmate cellen voor hun energiebehoeften meer uitgehongerd raken door glucose, probeert het lichaam dit te compenseren door een andere energiebron te leveren. Die bron is afkomstig van vetzuren, die minder efficiënte energieproducerende chemicaliën zijn. Vetzuurmetabolisme kan leiden tot een opbouw van een bijproduct, ketonen genaamd, dat de zuur- en base-relatie van het lichaam kan verstoren. Die zuur / base-opstoot kan resulteren in een aandoening die bekend staat als ketoacidose, die ernstig en zelfs levensbedreigend kan zijn.
