Diuretica zijn een klasse geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van nieraandoeningen, osteoporose, hoge bloeddruk, congestief hartfalen, glaucoom en oedeem, of vochtretentie. Deze middelen kunnen de vorm aannemen van medicijnen op recept, vrij verkrijgbare voedingssupplementen, kruiden, homeopathische preparaten en zelfs natuurlijke voedingsmiddelen. Wat de oorsprong ook is, diuretica hebben dezelfde functie: verhogen de urineproductie en vergemakkelijken de verwijdering van overtollig natrium en water uit de bloedbaan. Voorstanders van natuurlijke gezondheid geloven dat diuretische kruiden, zoals meidoornbes, het lichaam kunnen helpen overtollig vocht te verwijderen. Raadpleeg uw arts echter voordat u meidoornbes als diureticum gebruikt, vooral als u een chronische aandoening heeft of andere medicijnen neemt.
Herb Profile
Meidoorn, ook bekend als Engelse meidoorn, is een lid van het geslacht Crataegus, waardoor deze stekelige en struikachtige vaste plant een neef is voor de rozenkrans. Meidoorn produceert in mei witte bloemen, die de plant de extra bijnamen May tree en May hebben opgeleverd. Na de bloei produceert de plant bessen die bekend staan als "haws" en die lijken op kleine appels. De geschriften van Gerard, Culpeper en andere herboristen en artsen van middeleeuws Europa beschreven meidoornbessen als diureticum en adviseerden hen om nier- en blaasstenen te behandelen. Tegenwoordig worden meidoornpreparaten gebruikt om congestief hartfalen en andere coronaire aandoeningen, zoals angina pectoris, aan te pakken.
Chemische samenstelling
De "Physician's Desk Reference for Herbal Medicines" somt verschillende actieve flavonoïde verbindingen op in de bladeren, bloemen en vruchten van meidoorn, met name de glycosiden hyperoside en rutine, die aanwezig zijn in concentraties van respectievelijk 0,28 en 0,17 procent. Het medisch centrum van de universiteit van Maryland zegt dat de plant oligomere procyandines bevat, krachtige antioxidanten die ook in druiven worden aangetroffen. Omdat men denkt dat de bladeren en bloemen meer van deze flavonoïden bevatten dan de bessen, zijn gestandaardiseerde meidoornpreparaten nu geformuleerd zonder de bessen. De gedroogde bladeren, bloemen en bessen worden echter gebruikt om een traditionele en enigszins bitter smakende diuretische kruidenthee te maken.
Farmacologische effecten
Het Nationaal Centrum voor Complementaire en Alternatieve Geneeskunde zegt dat er bewijs is dat preparaten gemaakt van meidoornbloemen en -bladeren effectief de symptomen van mild hartfalen tegengaan, maar merkt op dat de studieresultaten tegenstrijdig zijn. Volgens de Universiteit van Maryland Medical Center verbeterde een extract met verbindingen van meidoorn bessen, blad en bloem de bloedtoevoer naar het hart en oefende uithoudingsvermogen uit in een vroege studie met mensen met angina pectoris.
Veiligheidsoverwegingen
Hawthorn kan de effecten van hartmedicatie verhogen, waaronder digoxine, bètablokkers en calciumantagonisten. Hawthorn berry extract vermindert specifiek de effectiviteit van fenylefrine, een medicijn dat vaak wordt aangetroffen in decongestiva in de neus. Hoewel dit kruid als veilig wordt beschouwd bij therapeutische doseringen, moet u een ernstige aandoening zoals hartaandoeningen of hoge bloeddruk niet zelf behandelen zonder medisch toezicht.
