Zoals alle delen van je lichaam, zijn je botten levend weefsel. Je botten worden gedurende het hele leven hermodellerend, waarbij oud bot wordt verwijderd en vervangen door nieuw bot. Botziekten beïnvloeden normale groei, ontwikkeling of hermodellering, wat leidt tot zwakte en / of misvorming. Deze ziekten treffen kinderen en volwassenen en komen voor als gevolg van genetische afwijkingen, voedingstekorten, hormonale aandoeningen, infecties en andere aandoeningen.
osteoporose
Je botten bereiken normaal hun maximale massa op de leeftijd van 25 tot 30 waarna ze geleidelijk aan dichtheid verliezen. Osteoporose wordt gekenmerkt door een abnormaal verlies van botmassa en verslechtering van de normale botstructuur. Dit veroorzaakt botfragiliteit en een verhoogd risico op fracturen. Volgens een studie uit november 2014 gepubliceerd in het 'Journal of Bone and Mineral Research', heeft 10,3 procent van de Amerikaanse volwassenen van 50 jaar of ouder osteoporose en heeft 43,9 procent een lage botmassa. Osteoporose veroorzaakt zelden symptomen en wordt vaak pas gediagnosticeerd nadat een fractuur is opgetreden. Regelmatige lichaamsbeweging en voldoende inname van calcium en vitamine D verminderen het risico op osteoporose. Medicijnen die bisfosfonaten worden genoemd, helpen bij het behouden van de botmassa bij mensen met osteoporose.
Paget Ziekte van bot
De botziekte van Paget (PDB) is de op een na meest voorkomende botremodelleringsziekte na osteoporose. PDB treft ongeveer 1 tot 2 procent van de blanke volwassenen van 55 jaar of ouder, volgens een reviewartikel uit april 2009 gepubliceerd in 'Therapeutic Advances in Musculoskeletal Disease'. De aandoening loopt meestal in gezinnen en komt zelden voor bij mensen van Afrikaanse of Aziatische afkomst. Bij PDB treden botresorptie en daaropvolgende nieuwe botvorming versneld op. Dit leidt tot zachte, vergrote botten. De wervelkolom, het bekken, de schedel en de beenderen worden het meest getroffen. Hoewel veel mensen met PDB geen symptomen hebben, kunnen botafwijkingen leiden tot gewrichtspijn, buiging van de benen, hoofdpijn en gehoorverlies. De behandeling kan bestaan uit bisfosfonaten, orthetische apparaten en operaties om ernstige misvormingen te corrigeren.
osteomyelitis
Osteomyelitis verwijst naar een bacteriële botinfectie, die zowel acuut als chronisch kan zijn. Naar schatting 50.000 gevallen van osteomyelitis komen jaarlijks voor in de VS, aldus Epocrates. Symptomen kunnen zijn: gelokaliseerde botpijn, gevoeligheid, roodheid en zwelling en mogelijke koorts en koude rillingen. Antibiotica zijn de primaire behandeling. In sommige gevallen is een operatie nodig om geïnfecteerd botweefsel te verwijderen.
Osteogenesis Imperfecta
Osteogenesis imperfecta is een erfelijke ziekte die gekenmerkt wordt door broze botten die gemakkelijk breken. Met elk van de 8 soorten osteogenesis imperfecta leidt een defect gen tot een verminderde productie van collageen, een structureel eiwit dat nodig is voor normale botvorming. Osteogenesis imperfecta wordt meestal gediagnosticeerd in de kindertijd en treft naar schatting 20.000 tot 50.000 mensen in de VS, volgens de National Institutes of Health. De tekenen en symptomen van osteogenesis imperfecta variëren en kunnen bestaan uit korte gestalte, losse gewrichten, spierzwakte, spinale kromming, broze tanden, botmisvorming, tonvormige borst, gehoorverlies en een blauwe of grijze tint voor het wit van de ogen.
osteonecrose
Bij osteonecrose veroorzaakt verlies van bloedtoevoer de dood van botweefsel. De ziekte treft meestal de kop van het dijbeen of de heupkop. De schouder, knie, pols of enkelbotten kunnen ook worden aangetast. Naar schatting 20.000 tot 30.000 mensen in de VS worden elk jaar gediagnosticeerd met osteonecrose van de heupkop, zoals gerapporteerd in een artikel uit september 2015 in de 'World Journal of Orthpedics'. De meeste gevallen van osteonecrose zijn het gevolg van bottrauma's, zoals een heupfractuur of dislocatie. Mensen met deze aandoening ontwikkelen doorgaans geleidelijk progressieve botpijn. Kleine gebieden met osteonecrose kunnen genezen zonder behandeling. Voor grotere botlaesies kan de behandeling medicatie, fysiotherapie en / of chirurgie omvatten. Totale gewrichtsvervanging wordt uitgevoerd als het bot inzakt.
Legg-Calv? -Perthes-ziekte is een zeldzame botaandoening bij kinderen, vergelijkbaar met osteonecrose van de heupkop bij volwassenen. Met deze aandoening regenereert het bot echter typisch in 6 tot 24 maanden.
Botentumoren
De meeste tumoren die in de botten ontstaan, zijn niet-kankerachtig. Het aantal mensen dat last heeft van deze tumoren is onbekend, omdat ze vaak geen symptomen veroorzaken en onopgemerkt blijven. Kankertumptumoren zijn relatief ongebruikelijk met naar schatting 3.260 nieuwe gevallen per jaar, volgens een rapport van de American Cancer Society 2017. De meest voorkomende botkanker is osteosarcoom, dat vooral kinderen, adolescenten en jonge volwassenen treft. Metastatische botkanker, waarmee kanker uit een ander deel van het lichaam zich naar een of meer botten uitbreidt, komt veel vaker voor. Verschillende van de meest voorkomende soorten kanker verspreiden zich vaak naar de botten, waaronder long-, borst-, prostaat- en darmkanker. Botpijn en -gevoeligheid zijn veelvoorkomende symptomen. Breuken kunnen voorkomen wanneer normaal bot wordt vervangen door kankercellen. Behandeling voor bottumoren hangt af van het type, de grootte, de locatie en andere factoren.
Rachitis en Osteomalacia
Osteomalacia en rachitis worden gekenmerkt door een gebrekkige mineralisatie van de botten, waardoor ze zacht en breekbaar zijn. Rachitis beïnvloedt kinderen en osteomalacie treft volwassenen. Deze ziekten kunnen worden veroorzaakt door een nutritioneel vitamine D-tekort, of verminderde intestinale absorptie of metabolisme van de vitamine. Kinderen met rachitis ervaren meestal een onvolgroeide groei en buiging van de beenderen. Symptomen die vaak voorkomen bij zowel rachitis en osteomalacie omvatten wijdverspreide botpijn en gevoeligheid, en spierzwakte. De behandeling omvat meestal vitamine D-suppletie en mogelijk andere therapieën, afhankelijk van de onderliggende oorzaak.
Gereviewd en herzien door: Tina M. St. John, M.D.
