Er zijn verschillende tests en beoordelingen die psychiaters gebruiken om iemand te beoordelen op een angststoornis. Omdat veel angstsymptomen vergelijkbaar zijn met die van andere medische aandoeningen, moet u eerst uw huisarts raadplegen om ervoor te zorgen dat uw symptomen niet door een andere ziekte worden veroorzaakt.
Ga naar je huisarts
Veel mensen merken eerst hun angst op als lichamelijke symptomen, zoals hartkloppingen, pijn op de borst, moeite met ademhalen en overvloedig zweten. Hoewel deze symptomen meestal onschadelijk zijn, is het belangrijk om te overwegen dat in sommige gevallen angstsymptomen kunnen wijzen op andere medische aandoeningen, zoals hartaandoeningen, problemen met de schildklier, diabetes en bloedarmoede, dus een grondig lichamelijk onderzoek is aanbevolen.
De arts zal ook informeren naar andere bijdragende factoren van angststoornissen, zoals familiegeschiedenis, recente levensveranderingen, voedingsgewoonten, inname van cafeïne en alcohol en recreatief drugsgebruik. Zodra fysieke ziekten zijn uitgesloten, is de volgende stap vaak een verwijzing naar een psychiater voor verdere evaluatie.
Tests gebruikt door psychiaters
Veel van de tests die door psychiaters worden gebruikt, zijn gebaseerd op de criteria die zijn beschreven in de diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen (DSM-5). Volgens deze diagnostische criteria lijdt iemand aan gegeneraliseerde angststoornis als hij of zij het volgende ervaart: - intense zorgen en angstige gevoelens gedurende de meeste dagen gedurende ten minste zes maanden. - Moeilijkheden om de zorgen te beheersen. - Ten minste drie van de volgende zes symptomen: zich rusteloos voelen of op de rand, vermoeidheid, concentratiestoornissen, geïrriteerdheid, spierspanning of slaapproblemen. Een of meer van deze symptomen moeten de afgelopen zes maanden op de meeste dagen van de week aanwezig zijn. - Aanzienlijke benauwdheid of verzwakking van dagelijkse activiteiten als gevolg van bezorgdheid en angst. - Angst, die zich niet voornamelijk richt op de zorg voor het hebben van een paniekaanval (zoals bij paniekstoornis), vernederd worden door anderen (zoals bij een sociale fobie) of het tegenkomen van een specifiek voorwerp of situatie (zoals bij fobieën). - Zorgen en ongerustheid die niets te maken hebben met fysiologische ziektes, middelenmisbruik of andere geestelijke gezondheidsproblemen.
Tests die worden gebruikt om de ernst van angst te diagnosticeren
Artsen gebruiken vaak een van de volgende tests om de ernst van de angst nauwkeuriger te evalueren: - Hamilton Angstschaal (HAM-A) De HAM-A-test omvat 14 vragen die stemmingen, angsten, spanning, slaap, fysiek, intellectueel en gedragsmatig beoordelen symptomen op een schaal van 0 (niet aanwezig) tot 4 (ernstige prevalentie). - Beck Anxiety Inventory (BAI) Deze test bevat 21 vragen, die evalueren in welke mate iemand de afgelopen week algemene angstsymptomen heeft ervaren. De symptomen, zoals gevoelloosheid, tintelingen, zweten en angst worden beoordeeld als 'helemaal niet', 'mild', 'matig' of 'ernstig'. - Penn State Piekelenvragenlijst Met 16 vragen meet deze veel gebruikte test de intensiteit , controleerbaarheid en frequentie van zorgen. Het wordt ook gebruikt om onderscheid te maken tussen gegeneraliseerde angststoornis en sociale fobie.
Andere diagnostische factoren
Naast het diagnosticeren van de ernst van de angststoornis, onderzoekt de psychiater ook of iemand te maken heeft met andere vaak voorkomende psychische aandoeningen, zoals depressie, bipolaire stoornis en ADHD.
Het is voor veel mensen moeilijk om te onderscheiden of hun angst een passende reactie is op een specifieke moeilijke omstandigheid, of dat ze te maken hebben met een angststoornis. Als je je al maandenlang constant zorgen maakt en merkt dat je zorgen en emoties je energie verbruiken en je vermogen om te functioneren beïnvloedt, is de eerste stap om verlichting te vinden je huisarts te bezoeken voor een juiste diagnose.
