Beenmerg is een zacht sponsachtig materiaal dat zich in de botten bevindt. Beenmerg is noodzakelijk voor de overgang die stamcellen maken om een van de soorten bloedcellen te worden (rode bloedcellen, bloedplaatjes of witte bloedcellen). Beenmergziekte treedt op als er een vorm van abnormaliteit of interferentie is met de productie van bloedcellen. Leukemie, aplastische anemie en myelodysplastische syndromen (MDS) zijn drie soorten beenmergaandoeningen die de productie van bloedcellen en het beenmerg beïnvloeden. Symptomen van elk type beenmergziekte zullen variëren naar gelang van de ernst ervan, maar hebben de neiging hetzelfde te zijn.
Pijn
Botpijn, pijn in de gewrichten en hoofdpijn zijn allemaal symptomen van beenmergziekte. Deze soorten klachten komen voor wanneer een persoon met een beenmergaandoening een zeer laag aantal rode bloedcellen heeft.
Anemie
Wanneer het aantal rode bloedcellen gevaarlijk laag wordt, kan een persoon bloedarmoede ontwikkelen door de zuurstofdaling die door het lichaam wordt gedragen. Overmatige vermoeidheid en zwakte zijn symptomen van bloedarmoede die kunnen optreden bij patiënten met beenmergziekte. Bijkomende tekenen zijn onder meer heel bleek en "verwaterd" uitziend en zeer snel blauwe plekken. Mensen met bloedarmoede door beenmergaandoeningen kunnen gemakkelijk en overvloediger bloeden dan anderen.
Zwelling
Beenmergaandoeningen kunnen bij sommige mensen tot zwelling van de interne organen leiden. De milt, nieren of lever kunnen worden vergroot als reactie op de ziekte die de bloedcellen beschadigt. Volgens de Aplastic Anemia en MDS International Foundation kan een persoon met een beenmergaandoening veelvuldig worden geïnfecteerd en daardoor gezwollen klieren. Mannen met bloedaandoeningen die leiden tot beenmergafwijkingen kunnen een zwelling van de testikels ervaren.
Chromosomale veranderingen
Uitgebreid bloed- en gentherapieonderzoek wordt uitgevoerd bij mensen met beenmergaandoeningen. Enkele van de tekenen van ziekte vanuit een wetenschappelijk perspectief omvatten chromosomale veranderingen en genveranderingen als reactie op de ziekte. Mensen met bepaalde soorten leukemie kunnen delen van chromosomen vertonen die zich naar andere chromosomen verplaatsen. Bloedonderzoek kan ook grote hoeveelheden van gerepliceerde witte bloedcellen tonen die het bloed van de patiënt hebben bevolkt in een poging om de infectie te bestrijden.
