"Crying it out" is een praktijk die eind van de 20e eeuw begon als een middel om oudere baby's te laten trainen. Slaaptraining is het aanpassen van de slaapgewoontes van een baby om hem te leren slapen gedurende de nacht, volgens een vast schema. Deskundigen in het Children's Hospital in Philadelphia zijn onder degenen die geloven dat pasgeborenen te jong zijn voor elke vorm van slaaptraining. Pasgeborenen - die zich in de eerste drie maanden van hun leven bevinden - hebben niet het vermogen om te stoppen met huilen totdat aan hun behoeften is voldaan. Hoewel sommige infantiele slaapdeskundigen het niet eens zijn over wanneer ze met slaaptraining moeten beginnen, zijn ze het er allemaal over eens dat pasgeborenen veel te jong zijn om zichzelf in slaap te wiegen.
A Newborn's Cry
Baby's worden geboren met slechts één middel om te communiceren - huilen. De schreeuw is een signaal voor honger, leed, ongemak, vermoeidheid en veel meer menselijke staten van zijn. Pasgeborenen kunnen geen handbewegingen maken, omdat ze de bewuste controle over hun kleine lichaam missen. Pas als de baby het pasgeboren stadium heeft verlaten en bijna vier maanden oud is voordat hij het verschil tussen dag en nacht, slaaptijd en waaktijd kan onderscheiden. Van een baby kan niet worden verwacht dat hij weet hoe hij zichzelf moet huilen om voor het slapengaan te slapen. Hij mist ook het vermogen om zichzelf te kalmeren.
Slaaptraining onthuld
Slaaptraining is het proces dat gebruikt het uit te schreeuwen of uit te zitten (ouders zitten in de kamer met kind tot hij slaapt) om een baby te leren zichzelf in slaap te laten vallen. De baby is in essentie geconditioneerd om zichzelf te kalmeren om te slapen en 's nachts tot de ochtend in slaap te blijven. Baby's die deze training ondergaan, krijgen geen nachtvoedingen of veranderingen - twee dingen die pasgeborenen nodig hebben om hun kleine lichaam te ontwikkelen. Pasgeborenen bevuilen ook meer luiers dan oudere baby's en moeten de hele nacht worden vervangen. Dit is een andere barrière voor slaaptraining van een pasgeborene.
Startborden
Ouders die van plan zijn om slaaptraining te doen en hun baby te leren zichzelf te kalmeren door toe te staan dat ze huilen, moeten dit tussen de 4 en 7 maanden doen. Ongeacht de leeftijd waarop de training begint, moet de baby eerst bepaalde tekenen vertonen. Hij moet duidelijke tekenen van slaperigheid hebben, zoals wrijven in de ogen, gapen, staren of vertraagde bewegingen. Hij moet een schema hebben, zo niet een patroon, van slaap- en waaktijd gedurende de dag en slapen in de nacht. De baby moet ook in staat zijn om te rollen, zijn hoofd op te tillen en anderszins te bewegen zodat hij zichzelf comfortabel genoeg kan maken om zichzelf te kalmeren, zonder vast te zitten in één positie. Pasgeborenen kunnen geen van deze dingen doen.
Er is A Limit
De experts van het Children's Hospital in Philadelphia dringen er bij ouders van pasgeborenen op aan naar de baby's te gaan als ze huilen, omdat er vaak een reden voor is. Het beantwoorden van de schreeuwen zal de baby helpen een gevoel van veiligheid te ontwikkelen dat later zal helpen met slaaptraining. In feite moeten pasgeborenen die langdurig huilen zo snel mogelijk door een arts worden gezien.
Huilen voor een langere periode is ook niet toegestaan wanneer een kind een slaaptraining geeft. Er is een limiet aan de tijd dat ouders de baby zullen verlaten om in die eerste weken te huilen. Slaaptraining bevat voorzieningen om ouders in staat te stellen een hand op de baby te leggen, bij de wieg te staan, een luier te verwisselen of zelfs het kind op te halen. Zodoende hoeven de baby's niet langer in hun wieg te blijven en langer dan vijf tot vijftien minuten te huilen.
