Glutamaat, serotonine en norepinephrin zijn neurotransmitters, stoffen die signalen van de ene zenuwcel naar de andere geleiden. Depressie en andere psychische aandoeningen kunnen optreden als dit signaleringsproces misgaat. Standaard geneesmiddeltherapieën voor depressie omvatten selectieve serotonineheropnameremmers, zoals fluoxetine, en geneesmiddelen zoals duloxetine, een serotonine- en norepinefrineheropnameremmer. Experimentele geneesmiddelen die glutamaatreceptoren in het centrale zenuwstelsel of lagere glutamaathersenniveaus blokkeren, kunnen de volgende generatie antidepressiva vormen en bieden potentiële voordelen ten opzichte van de huidige medicamenteuze behandelingen.
Depressie
Depressie is een psychische aandoening die meestal een langdurige behandeling met medicatie, psychologische begeleiding, residentiële behandelingsprogramma's of andere therapieën vereist, afhankelijk van de ernst van de aandoening. Wetenschappers denken dat depressie voortkomt uit factoren zoals erfelijkheid, hersenniveaus van bepaalde neurotransmitters, hormonale veranderingen, persoonlijke tragedies zoals het verlies van een geliefde en trauma in de vroege kinderjaren. Volgens MayoClinic.com zijn risicofactoren voor depressie onder meer familieleden die gediagnosticeerd zijn met de aandoening of familieleden die zelfmoord hebben gepleegd, die een laag zelfbeeld hebben of een excessieve afhankelijkheid van iemand anders hebben, die traumatische gebeurtenissen in hun jeugd ervaren, een ernstige gezondheidstoestand hebben zoals kanker of hart. ziekte, arm zijn of misbruik van alcohol of illegale drugs. Symptomen zijn onder meer verdrietig of ongelukkig voelen, verlies van interesse in dagelijkse activiteiten, overmatig slapen, veranderingen in eetlust, opwinding, verminderde concentratie, verlies van energie en gevoelens van waardeloosheid of schuld.
De rol van glutamaat
Glutamaat is de meest voorkomende exciterende neurotransmitter. Volgens het National Institute of Mental Health zijn exciterende neurotransmitters die welke de stroom van signalen tussen zenuwcellen bevorderen, waardoor de juiste werking van de cellen wordt ondersteund. Wetenschappers denken dat glutamaat een rol kan spelen in het leerproces, en het kan ook helpen met het geheugen. Psychische stoornissen zoals depressie en schizofrenie zijn gedeeltelijk het gevolg van het onvermogen van het centrale zenuwstelsel om glutamaat effectief te gebruiken.
Glutamaat-receptorblokkers
Glutamaatreceptoren zijn moleculaire structuren gesitueerd op het oppervlak van zenuwcellen. Deze structuren binden selectief aan glutamaat en deze binding regelt glutamaat-gemedieerde zenuwsignalen en de reactie van het lichaam op deze signalen. In een artikel gepubliceerd in de uitgave van 6 april 2007 van "CNS and Neurological Disorders Drug Targets," stellen onderzoekers dat er experimentele verbindingen zijn die glutamaatreceptoren 2, 3 of 5 blokkeren en dat deze verbindingen activiteit hebben aangetoond in diermodellen die voorspellen antidepressieve werkzaamheid. Dergelijke verbindingen bieden de mogelijkheid om depressie te behandelen via een nieuw mechanisme van geneesmiddelwerking.
Glutamaat hersenniveaus
In een artikel in de uitgave van "Biological Psychiatry," van 1 december 2007, rapporteren onderzoekers hun observatie van verhoogde postmortale niveaus van glutamaat in de hersenen van patiënten met bipolaire depressie en depressie. Deze bevinding impliceert dat verhoogde niveaus van glutamaat in de hersenen een van de oorzakelijke factoren bij depressie kunnen zijn. Het experimentele geneesmiddel riluzol verhoogt de opname van glutamaat en beperkt de afgifte ervan, waardoor het glutamaatniveau in de hersenen wordt verlaagd. In een klinische studie die werd gepubliceerd in de uitgave van "The American Journal of Psychiatry" uit januari 2004, ontdekten de onderzoekers dat riluzole de depressiesymptomen van alle 19 onderzoeksobjecten opmerkelijk verbeterde.
