Zowel sucrose als fructose-glucosestroop zijn suikersoorten, eenvoudige vormen van koolhydraten, die worden gebruikt om extra zoetigheid aan voedingsmiddelen toe te voegen. Ze zijn zeer verfijnd en verwerkt, ontdaan van veel overeenkomstige voedingsstoffen die een gezond voedingspatroon zouden vormen. Omdat geraffineerde suikers zo snel door het lichaam worden opgenomen en gemetaboliseerd, worden ze genoemd als mogelijke oorzaken van obesitas.
koolhydraten
Koolhydraten bestaan uit eenvoudige suikereenheden, monosacchariden genaamd. Elke eenheid heeft een specifieke chemische formule: één koolstofatoom tot twee waterstofatomen tot één zuurstofatoom. Glucose en fructose zijn twee monosaccharide-eenheden. Het zijn isomeren van elkaar, wat betekent dat ze dezelfde chemische formule hebben, maar verschillen in hun structuur. Wanneer monosacchariden aan elkaar worden gekoppeld, vormen ze complexere koolhydraatmoleculen.
Kenmerken
Eén type koolhydraat is sucrose, ook bekend als tafelsuiker. Het is een disaccharide, wat betekent dat het is samengesteld uit een glucose-eenheid en fructose-eenheid aan elkaar gehecht. Beide eenheden verschijnen in gelijke verhouding. Hoge fructose maïssiroop, aan de andere kant, is een vloeibare zoetstof. Het heeft een onevenwichtige verhouding, die 55 procent fructose en 42 procent glucose bevat. Grotere suikermoleculen vormen de resterende 3 procent.
Origins
Sucrose is een koolhydraat dat van nature voorkomt in veel fruit. Het wordt ook gesynthetiseerd en verwerkt als tafelsuiker. Maar maïssuiker met een hoge fructose komt van nature niet voor. Het werd uitgevonden in 1957 door Richard O. Marshall en Earl M. Kooi om het specifieke niveau van zoetheid aan te passen. De suiker wordt gemaakt wanneer de glucosestroop wordt verwarmd en dan wordt gescheiden om de glutenverbindingen te breken en zetmeel en vezel vrij te geven. Vervolgens worden enzymen gebruikt om de structuur van de suikers te herconfigureren. Hoewel het proces ingewikkeld is, is fructose-glucosestroop in feite goedkoper te produceren.
Bijwerkingen
De American Medical Association suggereert dat vanwege de overeenkomsten in samenstelling, "het onwaarschijnlijk lijkt dat HFCS meer bijdraagt aan obesitas of andere omstandigheden dan sucrose." Uit een onderzoek uit 2007 in het tijdschrift "Nutrition" bleek inderdaad dat sucrose en fructose-glucosestroop zeer vergelijkbare effecten hebben op de hormonen leptine en ghreline - hongerhormoon - bij vrouwen met een normaal gewicht. Maar in 2010 publiceerde een onderzoeksteam van Princeton University een paper in het tijdschrift "Farmacology, Biochemistry and Behavior" dat aantoonde dat ratten die toegang hadden tot fructose-glucosestroop significant meer gewicht kregen dan ratten die sucrose consumeerden, ondanks een vergelijkbare calorie-inname. Er moet nog meer onderzoek worden gedaan om hun verschillen vast te stellen.
Waarschuwing
Terwijl glucose door elke cel van het lichaam kan worden gemetaboliseerd, kan fructose alleen worden gemetaboliseerd door de lever, die vergelijkbaar is met de manier waarop alcohol wordt gemetaboliseerd. Hoge fructose-glucosestroop zal daarom iets meer door de lever worden gemetaboliseerd. Fructose heeft eigenlijk de laagste insulinerespons onder alle natuurlijke suikers, maar het is nog steeds bekend dat het obesitas en leveraandoeningen veroorzaakt.
