De rockband They Might Be Giants schreef deze tekst in 2001: "John Lee Supertaster proeft meer dan we weten, alles heeft een smaak, sommige smaken moeten verdwijnen."
Blijkbaar waren de bandleden misschien ook wetenschappers. Of op zijn minst wetenschappelijk ingesteld.
Als veel voedingsmiddelen je lijst met "te eten" maken, bieden restaurants zelden wat je lekker vindt, en een hapje of twee van het dessert is genoeg, je bent misschien een superster.
In het begin van de jaren negentig bedacht Linda Bartoshuk, een professor en wetenschapper op het gebied van genetische variatie in smaakvaardigheid, de term 'supertaster' na te hebben opgemerkt dat bepaalde onderzoeksdeelnemers abnormaal hoge niveaus van smaak rapporteerden, ongeacht het geconsumeerde voedsel. Bij het verder ontdekken, ontdekte ze verschillende fysieke kenmerken die leidden tot deze intense smaakpercepties.
"Supertasters worden met meer smaakpapillen geboren dan anderen en ervaren ongewoon intense sensaties van smaak," zei Bartoshuk, directeur van menselijk onderzoek aan het University of Florida Center for Smell and Taste.
Omdat ze ook meer intense mondelinge verbranding en orale aanrakingssensaties ervaren, zeggen Bartoshuk en haar collega's dat supertasters 'in een neonwereld leven'.
Dit betekent dat een supertaster na het eten van cayennepeper bijvoorbeeld meer last zou hebben van mondpijn van capsaïcine, wat cayenne de hotness geeft dan andere. Orale aanraakgevoeligheid kan het vet in voedsel minder aantrekkelijk maken.
Terwijl ongeveer 25 procent van de bevolking voldoet aan supertastercriteria, bevindt naar schatting 15 procent zich aan het uiterste uiteinde van het spectrum. Nog eens 25 procent zijn nontasters, of mensen die een bepaald bitter smakend gen missen. De meeste mensen vallen in de medium, of "normale" smaakcategorie. In tegenstelling tot wat de term doet vermoeden, ervaren niet-bestendigen verschillende smaken. Ze nemen ze eenvoudig minder sterk waar.
Hoewel je smaakgevoeligheid maar een van de vele factoren is die van invloed kunnen zijn op je eetgewoonten en welzijn, kan het een belangrijke zijn.
Mensen met verfijnde smaakpapillen zijn geweldige koks, koks en critici van eten. Ze kunnen het subtiele verschil tussen de textuur en smaak van voedingsmiddelen vertellen, zodat eten vaak meer een hobby en een gebied van groot belang wordt.
Susan Albers, psycholoog
Super Sterke punten
Een belangrijk voordeel van supertaster-dom is het vermogen om voedsel te eten dat past bij uw voorkeuren. Terwijl medium en nontasters plezierige maaltijden als "redelijk goed" kunnen omschrijven, stimuleert je superieure smaakvermogen sterkere beschrijvingen: je HOUT er VAN. Ik ben dol op het. "Het is ongeloofelijk!"
In sommige gevallen leidt dit tot een passie voor culinaire dingen.
"Mensen met verfijnde smaakpapillen zijn geweldige koks, koks en critici van eten," zei Susan Albers, een psycholoog en auteur van "50 manieren om jezelf te verzachten zonder voedsel" en "Mindfully te eten". "Ze kunnen het subtiele verschil tussen de textuur en de smaak van voedingsmiddelen vertellen, zodat eten vaak meer een hobby en een gebied van groot belang wordt."
Omdat pijnreceptoren je smaakpapillen omringen, des te meer je hebt, des te groter de kans dat je het branderige gevoel of de smaak van tabak onaangenaam of overweldigend vindt. Het is dus niet verrassend dat roken minder voorkomt onder supertasters. U kunt hetzelfde ongenoegen ervaren met betrekking tot alcohol en vettig en vet voedsel. Om deze redenen, zegt Bartoshuk, kunnen supertasters een verminderd risico hebben op bepaalde soorten kanker, waaronder long-, hoofd- en nekkanker en hart- en vaatziekten.
Supertaster-kenmerken kunnen ook verklaren waarom het Halloween-snoepje van sommige kinderen maandenlang meegaat, terwijl anderen, waarschijnlijk de nontasters, er in dagen of weken doorheen ploegen.
"Vrouwelijke supertasters vermijden vaak zoet, vetrijk voedsel, waardoor ze minder kwetsbaar zijn voor hartproblemen en obesitas", aldus Albers. "Dit komt misschien omdat ze gevoeliger zijn voor vet, vet, zout en suiker. Supertasters hebben niet veel zoetigheid of vet nodig in hun maaltijden, omdat een beetje een lange weg voor hen betekent."
De niet-zo-super kant
Niet elke factor die overvloedige smaakpapillen vergezelt is "super" vanuit gezondheids- of emotionele standpunten. Supertasters worden vaak als "kieskeurig" beschouwd, zegt Bartoshuk, wat plaats maakt voor frustratie en, in sommige gevallen, spot.
Je kunt angst krijgen voor sociale evenementen waarbij voedsel betrokken is, uit angst om de bereider niet te beledigen of om weinig of geen gerechten te hebben die je smakelijk vindt. En hoewel de persoonlijke voorkeur varieert, is het bekend dat supertasters een hekel hebben aan groene groenten en andere voedingsmiddelen met een hoge voedingswaarde. Als je een van de groen-vegetarische haters bent, is je risico op ernstige ziekten, zoals darmkanker, groter.
Supertasters zijn ook gevoeliger voor de smaak van zout. Dit lijkt misschien een attribuut, gezien de buitensporige natriuminname van Amerikanen als geheel. En het zou zo zijn als deze verhoogde gevoeligheid resulteerde in minder zout verbruiken. Een studie gepubliceerd in "Fysiologie en Gedrag" in juni 2010, echter, bleek anders.
In de studie aten 87 volwassenen, een mix van supertasters en mensen met een mildere smaakbeleving, monsters van ingeblikte kippenbouillon met variërende hoeveelheden toegevoegd zout, sojasaus en krakelingstokken. Ze werden ook gevraagd om gewone aardappelchips en cheddar-kaaspasta te vergelijken met natriumarme equivalenten. Terwijl de supertasters meer zoutgehalte in de chips, bouillon en pretzels rapporteerden, toonden ze ook een sterkere voorkeur voor de hogere natriumconcentratie in de bouillons en kazen. Ze consumeerden ook meer hoog natrium voedsel in het algemeen vergeleken met medium en nontasters. Het zout leek zowel belangrijk voor de voorkeuren van de superrijders als voor het maskeren van de bitterheid van voedsel.
Als het door de American Heart Association aanbevolen maximum van minder dan 1.500 mg natrium per dag wordt overschreden, verhoogt u het risico op hoge bloeddruk en gerelateerde complicaties.Dus hoewel u minder rijke, vette, suikerrijke voedingsmiddelen zou kunnen consumeren, kan het toevoegen van voldoende zout aan uw gerechten uw verlaagd risico op hartziekten terugbrengen.
Mannelijke supertasters lijken "aangetrokken tot vetrijke voedingsmiddelen, waardoor hun risico op obesitas toeneemt," zei Albers. Dit kan ook uw bloeddruk en hartaandoeningen vergroten.
Op een minder serieuze noot, als een superster, zou je een hardere tijd winnen met het winnen van "Fear Factor" en andere shows met betrekking tot "Eet dit en win" -type uitdagingen dan niet-proevers. "Als ik iemand zie winnen, ben ik er zeker van dat ze geen superster zijn", zei Bartoshuk.
Het laten werken
Begrip van waar je valt op het smaakspectrum kan helpen, zegt Bartoshuk, vooral als je aan het extreme einde van de supertasterverdeling valt en nooit hebt begrepen waarom je bepaalde voedingsmiddelen aanstootgevend vindt.
Ongeacht uw persoonlijke smaakgevoeligheid, kunnen tal van stappen worden ondernomen om ervoor te zorgen dat aan uw voedingsbehoeften wordt voldaan.
Met betrekking tot een afkeer van groenten - een gemeenschappelijke zorg van ouders van supertasters - is het niet nodig om te piekeren, zegt Jackie Newgent, een geregistreerde diëtiste, culinaire voedingsdeskundige en auteur van "Big Green Cookbook."
"Er zijn zoveel voedzame voedingsmiddelen op de planeet," zei ze. "Er zullen altijd minstens een handvol zijn dat kinderen zullen eten - zelfs supertaster-kinderen", zei Newgent. "Het kan even duren - en proberen en proberen - om de meest geaccepteerde groenten en de bereiding ervan te vinden. Omdat geur bijvoorbeeld een groot deel van de smaak is, kan een ongekookt of koud vegetarisch gerecht soms meer worden geaccepteerd een supertaster, zoals een koolsla in plaats van gekookte kool. "
Om de smakelijkheid van bittere groenten, zoals spruitjes, te verbeteren, raadt Newgent aan om de bitterheid in evenwicht te brengen met een zuur, zoals citroensap of balsamicoazijn, of door vet toe te voegen door ze in olie te koken of door ze te dippen. Hierdoor vermindert ook uw behoefte aan zout dat de verblinding maskeert.
Als je valt aan de andere kant van het smaakspectrum en een hevige zoetekauw krijgt of vatbaar bent voor te veel eten, wat in het bijzonder gevolgen kan hebben voor nontasters, is het aanscherpen van de praktijk van modereren belangrijk. Gelukkig is het elimineren van traktatieproducten helemaal niet nodig.
"Een goede gids is om te streven naar drie of minder snoepjes per week," zei Newgent. "Je zou echter dat aantal kunnen verhogen als je zeer actief bent. Het is over het algemeen prima om een suikerhoudende portie, zoals een klein koekje, op te nemen in een eetplan wanneer aan alle andere voedingsbehoeften wordt voldaan en extra calorieën nodig zijn. zou van een zoete traktatie willen genieten, ervan genieten na een training of een lange wandeling, die dan daadwerkelijk direct naar het werk gaat om de gebruikte energie uit de spieren te vervangen. "
Het eten van meer vezelrijk voedsel, zoals volkoren granen, fruit en groenten, kan het verlangen naar eten helpen verminderen en houdt je langer vol tussen de maaltijden door. En omdat emoties vaak een rol spelen bij overeten, kan het helpen om meer inzicht te krijgen in waarom je eet en om positieve manieren te leren om met emoties om te gaan - anders dan door te eten. Je eetgedrag, zoals hoeveel je op je bord legt, moet mogelijk ook worden aangepast.
"Ik zou iedereen die uit de vervorming van de porties moet wegsturen adviseren, inclusief een niet-verrassende overeter, om ten minste de helft van hun bord met groenten naar keuze te vullen," zei Newgent. "Start dan de maaltijd door die groenten te eten. Het is een van de beste manieren om minder calorieën te eten."
Jezelf trainen om je meer op de smaak te concentreren door met aandacht te eten - met bewustzijn van je eten en lichaam, in een kalme atmosfeer, langzaam en zonder afleiding - biedt tal van voordelen.
"Het zal je vermogen om te proeven niet veranderen, wat in je genetische code is geschreven", zei Albers. "Maar richt je aandacht en vraag jezelf af:" Hoe smaakt het? " kan u helpen subtiele verschillen in de textuur en smaken te identificeren. "
Bewust eten leent zich ook voor een betere controle van de portie en het gewicht. Je wordt je meer bewust van de signalen van je hersenen dat je geen honger meer hebt en dat je je over het algemeen tevreden voelt door minder voedsel.
Zet je smaakpapillen op de proef
Smaakknoppen zelf zijn te klein om te zien zonder een microscoop. Je kunt echter papillen zien die paddenstoelachtige structuren zijn die je smaakpapillen omringen. Als u nieuwsgierig bent naar uw persoonlijke smaakgevoeligheid, kunnen materialen die u misschien al in uw huis hebt, voor enige duidelijkheid zorgen. Hoewel het niet te vergelijken is met laboratoriumstudies, biedt deze thuistest wel een nuttig visueel hulpmiddel en kan het helpen bevestigen of de 'kaart' van je tong overeenkomt met je vermoedelijke smaakcategorie.
Benodigdheden: Blauwe kleurstof Wattenstaafjes Vergrootglas Spiegel
Gebruiksaanwijzing: Bedek het uiteinde van een wattenstaafje met blauwe kleurstof en leg de kleurstof op je tong. Sta voor een spiegel en houd het vergrootglas voor je tong. De lichtroze bobbels die je zult zien zijn papillen. Als je er veel van hebt, is je tong die van een supertaster. Minder papillen zijn aanwezig in medium en nontasters.
Voor de beste resultaten, vergelijk je blue tongue-spot met die van een vriend of familielid met schijnbaar verschillende smaakvoorkeuren of vergelijk je je tong met afbeeldingen van hetzelfde experiment online.
