Powerlifting is een competitieve sport met "rauwe" gewichtheffen waarbij concurrenten ernaar streven om hun maximale vermogen te bereiken in drie specifieke oefeningen. De belangrijkste oefeningen zijn de deadlift, de squat en de benchpress. Powerlifting-evenementen verdelen de concurrenten in gewichtsklassen, die gebaseerd zijn op het lichaamsgewicht van de concurrenten, niet het gewicht dat moet worden opgetild. Punten worden toegekend voor elke herhaling uitgevoerd op het gekozen gewicht van de lifter. Hoewel er weinig vereisten zijn om een powerlifter te worden, helpt voorbereidende training lifters sneller concurrerend te worden.
Vind de kracht
De meeste powerlifting-wedstrijden werken volgens richtlijnen die worden beheerd door een regionaal, nationaal of internationaal sanctieorgaan. De International Powerlifting Federation (IPF) wordt erkend als een van de belangrijkste sanctionerende organisaties voor de sport. Door de IPF gesanctioneerde gebeurtenissen vereisen dat concurrenten minstens 14 jaar oud zijn. Sommige evenementen zijn alleen op uitnodiging en u kunt alleen deelnemen als u lid bent van een sportschool of club aangesloten bij organisatoren van wedstrijden. Voor sommige grotere regionale, nationale of internationale evenementen moet je deelnemen aan een Open evenement of een geregistreerd lid zijn van een uitgenodigd team.
Start de cyclus
De eerste onofficiële eis om een powerlifter te worden is om te beginnen met trainen zoals een. Als je helemaal geen ervaring hebt met gewichtstraining, begin dan met een nieuw tilprogramma dat is gericht op het opbouwen van de sterkte van je boven- en onderlichaam door middel van bankdrukken, deadlifts, squats en andere samengestelde liften. Als u enige bekendheid met basishouding hebt, moet u een periodisatiecyclus starten. Periodizering bestaat uit training in cycli van meerdere weken die de trainingsintensiteit op wekelijkse of sessie-per-sessiebasis variëren. Veel powerlifters trainen bijvoorbeeld in cycli van negen, 10 of 12 weken, met drie of vier sessies per week. Aan het einde van de cyclus, rust je gedurende twee weken van een lift en neem je vervolgens deel aan een powerlifting-evenement of begin je aan een nieuwe trainingscyclus.
Weight It Out
Powerlifting-competities worden doorgaans ingedeeld in gewichtsklassen die deelnemers groeperen op basis van lichaamsgewicht. Voor mannen is de laagste klasse 114 pond, met een topklasse van 319 pond plus. Voor vrouwen is de laagste gewichtsklasse 97 pond, terwijl het hoogste 198 pond plus is. Een deelnemer moet officieel inschalen op een gepland tijdstip voorafgaand aan de wedstrijd, en dit kan ergens zijn van twee dagen tot onmiddellijk voorafgaand aan het evenement. Het gewicht voor elke klasse is het maximaal toegestane gewicht voor concurrenten. Als een mannelijke deelnemer bijvoorbeeld 197 kilo weegt, neemt hij deel aan de 198-klasse. Als hij 199 weegt, zal hij meedoen in de eerstvolgende klas, dat is 220. Hoe groter het verschil tussen je gewicht en de hoeveelheid gewicht die je tilt, verdient je meer punten en wordt over het algemeen begunstigd door de beoordelingscommissie. Bredere openingen worden ook gebruikt als tie-breakers.
Competitieve geest
Hoewel voor elke deelnemer punten worden toegekend op basis van hoeveel ze optillen in vergelijking met het weinige dat ze wegen, is powerlifting een unieke individuele sport waarbij je net zo veel met je eigen zelf gaat concurreren als met andere lifters. Veel lifters, met name op amateurniveau, hebben maxi-doelen voor zichzelf gesteld om te bereiken tijdens het evenement, onafhankelijk van wat andere concurrenten van plan zijn op te heffen. In feite is het bijna onmogelijk om meer op te tillen dan je had gepland om een andere deelnemer in punten in te halen. Als je je eigen doelen voor elke lift haalt tijdens een evenement met een precieze uitvoering, heb je het meeste uit het evenement gehaald, ongeacht waar je je plaatst in het eindklassement.
