Veel delen van een rode bloedcel worden gerecycled als de levensduur van een rode bloedcel voorbij is. IJzer wordt gerecycled en wordt gebruikt in nieuwe rode bloedcellen of opgeslagen voor toekomstig gebruik als ferritine. De rode bloedcellen verdelen zuurstof naar alle cellen en weefsels van het lichaam. Zuurstof hecht zich aan het hemoglobinemolecuul van de bloedcel, die bestaat uit het eiwit globuline en een stof genaamd heem die ijzer bevat.
Rode bloedcellen en ijzer
Een rode bloedcel leeft 120 dagen. Na die tijd desintegreert de cel, maar sommige componenten van de cel worden gerecycled. IJzer, dat deel uitmaakte van de hemoglobine van de cel, sluit nu aan op transferrine omdat alleen reizen met ijzer giftig is, legt John Adamson, MD, klinisch professor in de geneeskunde aan de Universiteit van California uit in "Harrison's Principles of Internal Medicine." Transferrin draagt ijzer naar het beenmerg, waar nieuwe rode bloedcellen worden gemaakt en naar de lever.
Van ijzer tot ferritine
De nieuwe rode bloedcellen die zich vormen in het beenmerg zullen het ijzer gebruiken om hemoglobine te maken. Elk extra ijzer zal zich verbinden met een ander eiwit, eentje genaamd apoferritin, om ferritine te vormen. Dr. Adamson schrijft in "Harrison's Principles of Internal Medicine" dat ijzer in de lever het transferrine-eiwit verlaat en zich voegt bij een enzym of zich met apoferritine verbindt om ferritine te vormen. Enzymen zijn eiwitten die door cellen worden gebruikt om de snelheid van biochemische reacties te verhogen.
IJzer- en Ferritin-niveaus
Het normale ijzerniveau voor een vrouw is 50 tot 170 microgram / dL, terwijl het normale bereik van ferritine 10 tot 120 ng / ml is. Voor een man is 65 tot 175 microgram / dL het normale bereik van ijzer en zijn de normale ferritinespiegels 20 tot 250 ng / ml. Wanneer er meer ijzer is dan het lichaam nodig heeft, wordt het in de weefsels gedeponeerd, volgens Eugene Frenkel, MD, hoogleraar interne geneeskunde en radiologie aan het Southwestern Medical Center van de universiteit van Texas in 'The Merck Manual for Healthcare Professionals'. Termen voor deze aandoening zijn hemosiderosis, wanneer het ijzer geen schade opmerkt en hemochromatose wanneer dat het geval is.
hemosiderosis
Hemosiderosis kan optreden wanneer iemand bloedingen heeft in een orgaan. Nadat bloed uit de bloedvaten is gemorst, blijft ijzer uit de rode bloedcellen achter en hoopt zich op in het beschadigde orgaan. Dr. Frenkel schrijft in 'The Merck Manual for Healthcare Professionals' dat hemosiderosis meestal voorkomt in de longen en de nieren. Het gebeurt in de longen als iemand het syndroom van Goodpasture heeft of hypertensie heeft in de longslagader. Het kan de nieren aantasten als bloedcellen in een bloedvat worden vernietigd, want zodra de beschadigde bloedcellen de nieren bereiken, zal het ijzer zich daar ophopen.
hemochromatose
Bij hemochromatose accumuleert het extra ijzer en beschadigt het de weefsels en organen. Het is een genetische aandoening die meestal wordt veroorzaakt door een mutatie op chromosoom zes, per Lawrence Friedman, MD, assistent-chef van de geneeskunde in het Massachusetts General Hospital in 'Current Medical Diagnosis & Treatment'. IJzer kan zich ophopen in het hart, de nieren, de testikels, de lever, bijnier, gewrichten, hypofyse, huid en pancreas. Het opgehoopte ijzer kan congestief hartfalen, cirrose van de lever, artritis, huidverkleuring en diabetes mellitus veroorzaken.
